Ένας τόπος ειρήνης, αγάπης, αρμονίας, δικαιοσύνης…

     Είναι στιγμές που νιώθεις την ανάγκη να ξεκουραστείς από το φόρτο της καθημερινότητας, τις δυσκολίες της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, και αναζητάς έναν τόπο που θα ειρηνεύσεις πραγματικά, που θα αισθανθείς να παίρνεις δύναμη για  να προχωρήσεις αταλάντευτος εμπρός, με κουράγιο, με δύναμη, με ελπίδα.  Τότε αντικρίζεις, όχι κάπου μακριά και απροσπέλαστα, αλλά τόσο κοντά, σχεδόν δίπλα σου έναν τόπο τόσο διαφορετικό από την καθημερινότητα σου, τόσο οικείο στην καρδιά σου, τόσο ανοιχτό στην αγκαλιά σου. Είναι το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου που στέκει ορθό, προπύργιο ταπεινό στις σύγχρονες προκλήσεις των καιρών, ακοίμητος φρουρός μιας μακραίωνης ιστορίας, γνήσιος εκφραστής μιας ανεκτίμητης κληρονομιάς.

   Χρόνια ολόκληρα μετά τη λαίλαπα της γερμανικής καταστροφής έστεκε περιφρονημένο, τα ερείπια του μιλούσαν βουβά για την  προσμονή της ημέρας  που θα ζωντάνευαν και πάλι, οι επισκέπτες αναζητούσαν βαθύτερο ξαποσταμό από αυτόν που δίνει το απλό άναμμα του κεριού και ο δροσερός ίσκιος του πλατάνου, διψασμένες ψυχές για γνήσια και αυθεντική πνευματική ζωή πρόσμεναν με βαθύ πόθο το ζωντάνεμά του.

Και ήρθε η ευλογημένη ώρα και στιγμή, αυτήν που προφήτεψε ο Άγιος του Ολύμπου λίγο πριν κλείσει τα αγιασμένα μάτια του. «…Να έχετε καλό σημάδι τούτο:  Αν κάποτε αυξηθούν τα Μοναστήρια που με τόσους κόπους και ιδρώτες έκτισα και τόσο πολύ βασανίστηκα, να γνωρίζετε ότι ο Θεός δέχτηκε τους κόπους μου». Σήμερα, βιώνοντας αυτήν την πραγματικότητα να παίρνουν σάρκα και οστά οι κόποι του Αγίου και να ζωντανεύει μέρα με τη μέρα αυτός ο ιερός τόπος, νοιώθω πραγματικά πως είναι πολύ μεγάλο αυτό που τελεσιουργείται στην περιοχή μας. Ένα μικρό Άγιο Όρος, τόσο κοντά μας.  Δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις με το καραβάκι για να το βρεις, μερικά μόνο  βήματα είναι αρκετά. Βήματα με τα πόδια και την καρδιά. Κι αν είναι ανήμπορα τα πόδια φτάνει μόνο η καρδιά για να ενωθεί με τις δεήσεις αυτών που καθημερινά ιερουργούν το μυστήριο της Ζωής και προσθέτουν τη δική τους θυσία στη θυσία του Θεού.

Κάθε μέρα δεήσεις για φίλους και εχθρούς γύρω από το «κοινόν ποτήριον», ιδρώτες και κόποι για την προσωπική αναγέννησή τους που σαν ήρεμη βροχή επιδρά ευεργετικά στις ψυχές όλων. Και φτάνουν  από παντού, άνθρωποι σαν κάποιος να τους μήνυσε πως εδώ σ’ αυτή τη γωνιά βρίσκεται μια φωλιά αγάπης για όλους. “Ξένοι” και ντόπιοι, μοιάζουν να γνωρίζονται χρόνια. Ανταμώνουν τα βλέμματά τους και αναγνωρίζουν αυτό που τους ενώνει, τη χάρη του Αγίου που ζωντανεύει μέσα από τη λειτουργική ζωή, από τις πατερικές νουθεσίες κάθε Κυριακή στο αρχονταρίκι, από τις πολύωρες εξομολογήσεις για την ανάπαυση και μεταμόρφωση των πιστών, από την ακατάπαυστη διακονία των πονεμένων, από τη νοηματοδότηση της ζωής των κουρασμένων νέων.

Κι είναι τόσοι πολλοί αυτοί που κατακλύζουν τον ιερό αυτό τόπο, που και πάλι δεν χωρούν στον Ναό, μένουν έξω όρθιοι και ακούραστοι μέχρι να τελειώσουν οι ακολουθίες. Και είναι περίεργο, άνθρωποι διαφορετικοί, νέοι, μικρά παιδιά, μεγάλοι, επιστήμονες, αγράμματοι, πλούσιοι, φτωχοί, όλοι γύρω απ’ το Ναό και πουθενά συνωστισμός, φασαρία, ταραχή, δυσαρμονία. Λες κι η χάρη του Αγίου που πετιέται από παντού ειρηνεύει τα πάντα, ενώνει τα διεστώτα, συνδέει τα διαφορετικά, γλυκαίνει τα ατίθασα.

Ένας τόπος όπου το ιλαρό φως της πίστεως βασιλεύει και φωτίζει τα σκοτάδια της ζωής μας. Ένας τόπος που μαρτυρεί καθημερινά τον Σταυρό μαζί με την Ανάσταση, τον πόνο μαζί με τη χαρά, την ταπείνωση μαζί με τη μεγαλοσύνη.

Μια πρόκληση μέσα στην οχλαβοή του κόσμου, να σιγήσουμε για λίγο για να ακούσουμε τους δοξολογικούς ύμνους που αναπέμπονται μέσα στο σκοτάδι και κατεβάζουν τον ουρανό στη γη.

Είθε, τις Άγιες μέρες που έρχονται, το Καθολικό φως της Αναστάσεως  του Χριστού που μαρτυρείται αιώνες τώρα μέσα από τις απανταχού της γης παλαίστρες του Πνεύματος, να μεταμορφώσει και να αναστήσει  και τη δική μας ζωή για να ανατείλει για πάντα μέσα  μας η αληθινή χαρά και ειρήνη και προπάντων   η κατά Χριστόν  Αγάπη που θα μας συναρμόσει με όλους και θα αποκαλύψει βαθιά στην καρδιά μας την   ανέκφραστη και ανερμήνευτη δικαιοσύνη του Θεού.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

                                     Λιτόχωρο, 9-4-2014

Κατερίνα Νίκα Μάνου