Ι. Μονές της Μητροπόλεως
Επισκέψεις
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ (ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021. Τα κηρύγματα του μήνα, των Κυριακών, του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη. Όλη η σειρά των κηρυγμάτων (κατά μήνα και έτος) στο μενού ΤΑ ΈΝΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021
ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021
Η «ΚΥΡΙΑΚΗ» δημιούργησε στο Viber την ”KΥΡΙΑΚΗ “ ΟΡΘΟΔ.ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ (Επίσημη Κοινότητα) ώστε όσοι αποδέχονται το αίτημα του Viber, να μπορούν να ενημερώνονται άμεσα και να συμμετέχουν στις συζητήσεις των μελών μέσα από την εφαρμογή στο κινητό ή και στον Η/Υ. Με περίπου 2000 μέλη η κοινότητα «ΚΥΡΙΑΚΗ» αποτελεί πλέον έναν άμεσο τρόπο ενημέρωσης και επικοινωνίας.
Συνδεθείτε στην ομάδα «ΚΥΡΙΑΚΗ» ΟΡΘΟΔ.ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ https://invite.viber.com/?g2=AQB9u5bUcIxRaUoAZ1w7yQ%2BH9ogNB3jfLIHx6yEWZsvksvfbSKqYm2%2BHTQG%2BKhnj στο Viber
Επισκεφτείτε και το κανάλι μας στο youtube για βιντεοσκοπημένες ομιλίες και ζωντανές μεταδόσεις: https://www.youtube.com/user/abraamsalasidis/videos
Τὸν πέμπτο(5ο) αἰῶνα μ.Χ. στὴν Κωσταντινούπολι, ἐπὶ Λέοντος Σοφοῦ, ζοῦσε ἕνα εὐσεβὲς ἀντρόγυνο. Ὁ σύζυγος, ὁ Εὐτρόπιος, κατεῖχε μεγάλο ἀξίωμα στὴ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία, ἦταν συγκλητικός. Ἡ σύζυγός του Θεοδώρα ἦταν ἀπὸ τὶς πρῶτες κυρίες τῆς κοινωνίας.
Καρπὸς τοῦ γάμου τους ἦταν τρία ἐκλεκτὰ παιδιά, ποὺ μαθήτευσαν κοντὰ στοὺς καλύτερους δασκάλους. Τὰ δύο ἔγιναν ἀξιωματοῦχοι. Ὁ τελευταῖος, ὁ Ἰωάννης, ἐνῷ κανεὶς θὰ περίμενε νὰ κάνῃ τὸ ἴδιο, δὲν τοὺς ἀκολούθησε. Ἀπὸ τὰ μικρά του χρόνια μέσα του ἄναψε ἕνας μεγάλος ἔρωτας γιὰ τὸ Θεό. Ἀπὸ νωρὶς τὸ παιδὶ δείχνει τί ὄνειρα ἔχει. Ἔτσι καὶ ὁ μικρὸς Ἰωάννης ἔδειχνε τὴν κλίσι του. Κάθε Κυριακὴ πρῶτος στὴν ἐκκλησία, μὲ μάτια καὶ αὐτιὰ προσηλωμένα στὴ θεία λειτουργία. Καὶ στὸ σπίτι, ἀπ᾽ ὅλα τὰ βιβλία ποὺ εἶχε ὁ πατέρας του, αὐτὸς ἀγαποῦσε περισσότερο καὶ ἤθελε ν᾽ ἀκούῃ τὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου.
Χαρακτηριστικὸ εἶνε καὶ τὸ ἑξῆς. Τότε τὰ βιβλία ἦταν σπάνια· δὲν ἦταν ὅπως τώρα, ποὺ τ᾽ ἀγοράζεις μὲ λίγα χρήματα. Δὲν ὑπῆρχε τυπογραφία, τὰ βιβλία ἦταν πανάκριβα. Ὁ μικρὸς Ἰωάννης ὅμως ἤθελε τὸ Εὐαγγέλιο νὰ μὴν τ᾽ ἀκούῃ μόνο στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ νὰ τό ᾽χῃ καὶ στὸ προσκέφαλό του. Ὅπως ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος στὸ προσκέφαλό του εἶχε τὸν Ὅμηρο, ἔτσι αὐτὸς ἤθελε νά ᾽χῃ τὸ Εὐαγγέλιο. Ζήτησε λοιπὸν ἀπὸ τοὺς γονεῖς του ἕνα Εὐαγγέλιο. Ἐκεῖνοι πλήρωσαν καλλιγράφο, ἔδωσαν χρήματα πολλὰ γιὰ νὰ γράψῃ ὁλόκληρο τὸ Εὐαγγέλιο μὲ ὡραῖα γράμματα, τὸ ἔδεσαν, τὸ χρύσωσαν, τὸ στόλισαν, καὶ τὸ ἔδωσαν στὸ παιδί τους.
Ἔτσι, μὲ τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ διάβαζε, ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης στὸ Χριστὸ μεγάλωνε. Καὶ φούντωσε ἀκόμη πιὸ πολὺ ὅταν ἀπὸ ᾽κεῖ πέρασε ἕνας ἀσκητής, ποὺ πήγαινε γιὰ προσκύνημα στὰ Ἰεροσόλυμα. Αὐτὸς τοῦ μίλησε γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή, τὴν προσευχὴ καὶ τὸν μοναχικὸ βίο. Ὁ Ἰωάννης χάρηκε τόσο πολύ, ὥστε τοῦ ζήτησε ἐπιστρέφοντας ἀπὸ τὸ προσκύνημα νὰ τὸν πάρῃ μαζί του στὸ μοναστήρι. Ὁ ἀσκητὴς αὐτὸς ἀνῆκε στὴ μονὴ τῶν Ἀκοιμήτων, τῆς ὁποίας τὰ ἐρείπια σῴζονται. Ἡ μονὴ αὐτὴ ἦταν ξακουστή· ἐκεῖ, ὅποια ὥρα κι ἂν πήγαινες, πρωὶ – μεσημέρι – βράδυ – μεσάνυχτα, ἄκουγες ψαλμῳδίες, δὲν σταματοῦσε ὁ ὕμνος καὶ ἡ δοξολογία στὸ Θεό. Οἱ καλόγεροι κρατοῦσαν βάρδιες, ὅπως οἱ στρατιῶτες στὰ φυλάκια τῶν συνόρων κι ὅπως οἱ ἐργάτες στὰ ἐργοστάσια. Ἦταν ἕνα αὐστηρὸ μοναστήρι….
Ἐκεῖ λοιπὸν ἤθελε νὰ πάῃ ὁ Ἰωάννης. Ἀλλ᾽ ἐπειδὴ ἦταν μικρὸς καὶ οἱ γονεῖς του, μολονότι εὐσεβεῖς, δὲν θὰ τοῦ ἔδιναν τὴν ἄδεια, γι᾽ αὐτὸ ἔφυγε ἀπ᾽ τὸ σπίτι κρυφά. Ὅσοι εἶστε γονεῖς, μπορεῖτε νὰ φανταστῆτε τὴ λύπη τῶν γονέων του. Ἀνησύχησαν, βγῆκαν νύχτα στοὺς δρόμους ψάχνοντας, μὰ πουθενὰ ὁ Ἰωάννης. Τὸ πρωὶ ὁ πατέρας κινητοποίησε στρατό· ἔψαξαν σὲ λιμάνια, δρόμους, βουνὰ – φαράγγια, μὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν βροῦν. Ὁ πόνος τους μεγάλος, ἡ ὀδύνη ἀπερίγραπτη. Καὶ ὁ Ἰωάννης; Ἔφτασε ἐκεῖ ποὺ ἐπιθυμοῦσε. Καὶ παρὰ τὴν ἡλικία του τὸν δέχτηκαν στὸ μοναστήρι. Καὶ πρόκοψε στὴ μοναχικὴ ζωή· ἔδειξε μεγάλο ζῆλο γιὰ τὴν ἄσκησι, τὴ νηστεία, τὴν προσευχή, γιὰ ὅλα τ᾽ ἀγωνίσματα.
Μὰ ἕνα «σκουλήκι» τὸν ἔτρωγε μέσα του, δὲν τὸν ἄφηνε νὰ ἡσυχάσῃ. Εἶχε φύγει κρυφά, εἶχε λυπήσει τοὺς καλοὺς γονεῖς του, κι αὐτὸ τό ᾽χε βάρος στὴν ψυχή. Ὁ χρόνος περνοῦσε, μὰ ὁ πόνος του δὲν γιατρευόταν. Γι᾽ αὐτὸ τελικά, χωρὶς νὰ ἐγκαταλείψῃ τὴν καλογερική, χωρὶς ν᾽ ἀθετήσῃ τὶς ὑποσχέσεις ποὺ ἔδωσε μπροστὰ στὸ Χριστό, ζήτησε τὴν εὐλογία τοῦ ἡγουμένου νὰ ἐπιστρέψῃ στὸ πατρικό του. Μιὰ μέρα, ἀφοῦ πῆρε τὴν εὐχὴ τοῦ ἡγουμένου καὶ ὅλης τῆς ἀδελφότητος, ξεκίνησε.
Μεγάλος πιὰ καὶ ἀγνώριστος ἀπὸ τὴν ἄσκησι καὶ τὴν κακοπάθεια, νάτον κ᾽ ἐπιστρέφει. Στὸ δρόμο συνάντησε ἕνα ζητιάνο κουρελιάρη· βγάζει τὰ ροῦχα του, τοῦ τὰ δίνει, παίρνει τὰ ῥάκη τοῦ ζητιάνου καὶ τὰ φοράει αὐτός. Ξυπόλητος καὶ ταλαιπωρημένος πλησίασε στὸ σπίτι καὶ χτύπησε τὴν πόρτα. Τὰ σκυλιὰ γαύγισαν, βγῆκαν οἱ ὑπηρέτες, μὰ δὲν τὸν γνώρισαν. Οὔτε οἱ γονεῖς του τὸν ἀναγνώρισαν. Μὴ σᾶς φανῇ παράξενο.
Θυμᾶμαι μικρὸς στὸ χωριό μου, ὅταν γύρισαν ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία τὰ παιδιὰ ποὺ πολέμησαν κ᾽ ἔφτασαν ὣς τὴν Ἄγκυρα. Ἦρθαν σκελετωμένα, κουρελιασμένα, ἐλεεινὰ – τρισάθλια. Δὲν τὰ γνωρίσαμε ὄχι ἐμεῖς οἱ χωριανοί, μὰ οὔτε οἱ μανάδες τους. Ἔτσι καὶ τὸν Ἰωάννη. Ἡ μάνα κι ὁ πατέρας του τὸν συμπάθησαν σὰν ἕνα ξένο. Αὐτὸς ζήτησε μόνο νὰ τὸν ἀφήσουν νὰ κάνῃ μιὰ καλύβα στὴν ἄκρη τῆς αὐλῆς τους καὶ νὰ μείνῃ ἐκεῖ. Καὶ ἔμεινε κλεισμένος ἐκεῖ τρία χρόνια, ὅπως ὁ Λάζαρος τῆς παραβολῆς στὸν «πυλῶνα» τοῦ πλουσίου (Λουκ. 16,20).
Στὸ διάστημα αὐτὸ κανείς δὲν ὑπωψιάστηκε ὅτι ὁ ζητιάνος αὐτὸς εἶνε τὸ παιδὶ τοῦ ἄρχοντα. Τοῦ ἔδιναν φαγητό, μὰ αὐτὸς τὸ μοίραζε σὲ ἄλλους φτωχούς. Ἔζησε σκληρά, πιὸ σκληρὰ ἀπὸ ὅ,τι στὸ μοναστήρι του, περιφρονημένος ἀπὸ ὅλους. Ὅταν ἔφτασε πιὰ τὸ τέλος του, ὁ Χριστὸς τὸν εἰδοποίησε, ὅτι φεύγει ἀπὸ τὸν κόσμο. Κάλεσε τότε τὴ μητέρα του καὶ τῆς ἔδωσε τὸ πολύτιμο κειμήλιο, τὸ Εὐαγγέλιό του. Ἐκείνη ἔκπληκτη ἔτρεξε νὰ τὸ δείξῃ στὸν ἄντρα της. Ἦρθαν λοιπὸν καὶ δύο μαζὶ στὴν καλύβα καὶ ἐκεῖ ὁ Ἰωάννης τοὺς ἀπεκάλυψε τὸ μυστικό. Ἐγὼ εἶμαι, τοὺς εἶπε, τὸ παιδί σας ὁ Ἰωάννης· καὶ τὸ Εὐαγγέλιο αὐτὸ εἶνε ἐκεῖνο ποὺ ἐσεῖς μοῦ δώσατε πρὶν δέκα χρόνια. Τώρα ὅμως ἦρθε ἡ ὥρα νὰ φύγω ἀπ᾽ τὴ ζωὴ αὐτή. Σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὴ φιλοξενία ποὺ μοῦ κάνατε, συχωρέστε με γιὰ τὴ λύπη ποὺ σᾶς προξένησα!…
Ἔγινε μιὰ σκηνὴ ποὺ δὲν περιγράφεται. Ἔκλαιγαν οἱ γονεῖς, ἔκλαιγε κι ὁ Ἰωάννης. Χαρὰ γιὰ τὴν ἀναγνώρισι, λύπη γιὰ τὸν ἀποχωρισμό Ἔτσι φτερούγισε στὰ οὐράνια ἡ ἁγία του ψυχή. Τὸν ἔθαψαν ἐκεῖ, στὴν καλύβα, καὶ κατόπιν στὸν τάφο χτίστηκε ναός. Τὸ σκήνωμά του ἔγινε βρύση ἰαμάτων καὶ ἄλλων θαυμάτων.
Αὐτή, ἀγαπητοί μου, μὲ λίγα φτωχὰ λόγια ἦταν ἡ ζωὴ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, μιὰ συγκλονιστικὴ ἱστορία.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης μᾶς διδάσκει τρία πράγματα. Τὸ ἕνα· στὰ χρόνια ἐκεῖνα ὑπῆρχε εὐλάβεια ὄχι μόνο στὰ φτωχόσπιτα ἀλλὰ καὶ στὰ ἀρχοντικά. Ἀπὸ ᾽κεῖ βγῆκαν ἅγιοι, μάρτυρες, ὁμολογηταί, πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι κράτησε χίλια χρόνια ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία κ᾽ ἔγινε ὁ φάρος Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως. Τώρα; Ἡ εὐσέβεια ἔμεινε στὰ φτωχόσπιτα.
Τὸ δεύτερο· τί μεγάλο πρᾶγμα εἶνε ἡ ἐλεημοσύνη! Γιά φαντασθῆτε, ὅταν χτύπησε τὴν πόρτα τους, νὰ τὸν ἔδιωχναν! Θὰ ἔδιωχναν τὸ θησαυρό τους. Κ᾽ ἐσύ, ὅταν χτυπάῃ τὴν πόρτα σου ξένος, δὲν ξέρεις τί κρύβεται κάτω ἀπ᾽ αὐτόν· μπορεῖ νά ᾽νε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ποὺ μᾶς εἶπε «Ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»(Ματθ. 25,40).
Καὶ τὸ τρίτο· ὁ ἅγιος Ἰωάννης διδάσκει τί ἀξία ἔχει τὸ Εὐαγγέλιο. Ἂν δὲν ὑπῆρχε αὐτό, δὲν θὰ ὑπῆρχε Ἰωάννης. Τὸ κράτησε στὰ χέρια του σὰν θησαυρό· ἦταν ὁ ὁδηγὸς στὴ ζωή του. Γονεῖς ποὺ μ᾽ ἀκοῦτε· ἕνα Εὐαγγέλιο τότε κόστιζε μιὰ περιουσία, τώρα εἶνε προσιτό. Δαπάνησε, σὺ πατέρα, λίγα χρήματα, πάρε ἕνα Εὐαγγέλιο, γράψε πάνω σ᾽ αὐτὸ λίγα λόγια ἀπ᾽ τὴν καρδιά σου, καὶ δῶσ᾽ το στὸ παιδί. Μιὰ μέρα ἐσὺ θὰ μπῇς στὴ γῆ, θὰ γίνῃς χῶμα, μὰ τὸ Εὐαγγέλιο αὐτὸ τὸ παιδί σου θὰ τὸ ἔχῃ σὰν ἀτίμητο δῶρο. Δὲν ὑπάρχει κάτι πολυτιμότερο· αὐτὸ εἶνε τὸ θεμέλιο τοῦ σπιτιοῦ καὶ τῆς κοινωνίας. Ψάξτε στὰ πράγματα τῶν παιδιῶν, βρῆτε ὅ,τι κακὸ ὑπάρχει, βάλτε μιὰ ἅγια φωτιὰ καὶ κάψτε το. Δῶστε στὰ παιδιά σας τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο Εὐαγγέλιο· αὐτὸ θὰ σώσῃ τὸν κόσμο.
Τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ἡ ῥίζα κάθε εὐγενικοῦ πράγματος. Εἶνε ἡ δύναμις ποὺ φωτίζει, θερμαίνει, ἠλεκτρίζει. Σφουγγίζει τὰ δάκρυα, δείχνει τοὺς οὐρανούς, γεννᾷ ἥρωες. Αὐτὸ γέννησε καὶ τὸν Καλυβίτη. Διὰ πρεσβειῶν του ὁ Θεὸς εἴθε νὰ ἐλεήσῃ καὶ ὅλους ἐμᾶς· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Προφήτου Δανιὴλ Βοτανικοῦ – Ἀθηνῶν τὴν Κυριακὴ 15-1-1967.
Ιανουαρίου 2021. Τα κηρύγματα του μήνα, των Κυριακών, του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη. Όλη η σειρά των κηρυγμάτων (κατά μήνα και έτος) στο μενού ΤΑ ΈΝΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
¨ΚΥΡΙΑΚΕΣ» ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021
Δεκεμβρίου 2020. Τα κηρύγματα του μήνα, των Κυριακών, του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη. Όλη η σειρά των κηρυγμάτων (κατά μήνα και έτος) στο μενού ΤΑ ΈΝΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΔΕΚΕMΒΡΙΟΥ(ΟΛΕΣ) 2020
Νοεμβρίου 2020. Τα κηρύγματα του μήνα, των Κυριακών, του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη. Όλη η σειρά των κηρυγμάτων (κατά μήνα και έτος) στο μενού ΤΑ ΈΝΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
ΚΥΡΙΑΚΕΣ NOEMΒΡΙΟΥ 2020
ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ NOEMΒΡΙΟΥ 2020
Οκτωβρίου 2020. Τα κηρύγματα του μήνα, των Κυριακών, του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη. Όλη η σειρά των κηρυγμάτων (κατά μήνα και έτος) στο μενού ΤΑ ΈΝΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020
ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020
Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζουμε τὴ μνήμη τῆς ἁγίας Σοφίας καὶ τῶν τριῶν θυγατέρων της Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης.
Ἡ ἁγία Σοφία γεννήθηκε στὴν Ἰταλία ἀπὸ ἀριστοκρατικὴ οἰκογένεια. Ἦταν ἔγγαμη· ἀλλὰ ὁ σύζυγός της πέθανε καὶ ἔμεινε χήρα μὲ τὰ τρία κορίτσια της ὀρφανά. Tὰ ἀνέθρεψε ἐν παιδείᾳ Kυρίου καὶ μὲ φόβο Θεοῦ. Tὸ σπίτι της ἀναδείχθηκε σπίτι ἱεραποστολικό. Kάποτε, μαζὶ μὲ τὶς θυγατέρες της βρέθηκε στὴ ῾Ρώμη, τὴν πρωτεύουσα. Ἀλλὰ τὰ χρόνια ἦταν σκληρὰ γιὰ τοὺς Xριστιανούς. Ἄρχισε ὁ διωγμὸς τοῦ αὐτοκράτορος Ἀδριανοῦ (76-138 μ.X.). Ἡ διαταγὴ ἦταν, νὰ προσφέρουν ὅλοι θυσία στὰ εἴδωλα, διαφορετικὰ θὰ τιμωρηθοῦν. Tαραχὴ μεγάλη στοὺς Xριστιανούς. Πολλοί, καὶ ἄντρες ἀκόμη, δείλιασαν. Tότε ἡ ἁγία Σοφία μὲ τὶς τρεῖς θυγατέρες της ἔδειξαν φρόνημα ἀνδρεῖο, ὅπως λέει ἡ ὑμνολογία τους («ἀνδρειωθεῖσαι», στιχηρ. ἑσπ.).
Ἔρχονται περιστάσεις ποὺ οἱ γυναῖκες, εὐαίσθητες καὶ ἀδύναμες σωματικῶς, ἀναδεικνύονται ἡρωίδες καὶ νικοῦν πολλοὺς ἄντρες. Aὐτὸ συνέβη κ᾽ ἐδῶ. Tὶς κάλεσαν νὰ προσφέρουν θυσία. Ἐκεῖνες ἀρνήθηκαν. Ἔτσι ἄρχισε τὸ μαρτύριο ποὺ περιγράφει ὁ βίος τους. Πρώτη μαρτύρησε ἡ Πίστις – ἔτσι λεγόταν ἡ μεγαλύτερη θυγατέρα (12 ἐτῶν). Tὴ γύμνωσαν, τῆς ἔδεσαν τὰ χέρια πίσω, τὴν ἔδειραν μὲ χοντρὰ ῥαβδιά, τῆς ἔκοψαν τοὺς μαστοὺς οἱ ὁποῖοι ἀντὶ αἷμα ἔβγαλαν γάλα, τὴν ἅπλωσαν σὲ πυρακτωμένη σχάρα, τὴν ἔρριξαν σὲ ἀναμμένο τηγάνι μὲ πίσσα καὶ ἄσφαλτο, καὶ τέλος τὴν ἀποκεφάλισαν.
Δεύτερη μαρτύρησε ἡ Ἐλπίς (10 ἐτῶν). Tὴ χτύπησαν μὲ ῥαβδιά, τὴν ἔρριξαν σὲ ἀναμμένο καμίνι ποὺ μὲ τὴ δύναμι τοῦ Θεοῦ δὲν τὴν ἔβλαψε, τὴν κρέμασαν πάνω σ᾽ ἕνα ξύλο, ἔξυσαν τὸ σῶμα της μὲ σιδερένια νύχια, τὴν ἔρριξαν σὲ ἀναμμένο καζάνι γεμᾶτο πίσσα καὶ ῥετσίνι ποὺ ξαφνικὰ χύθηκε ἔξω καὶ θανάτωσε πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπίστους, καὶ τέλος τὴν ἀποκεφάλισαν.
Tελευταία μαρτύρησε ἡ Ἀγάπη, ἡ μικρότερη ἀδελφή (9 ἐτῶν). Tὴν κρέμασαν πάνω σ᾽ ἕνα ξύλο, τὴν ἔδειραν μὲ λουριὰ τόσο πολλὰ ὥστε διαχωρίστηκαν οἱ κλειδώσεις τοῦ σώματός της, ἀλλὰ μὲ τὴ δύναμι τῆς θείας χάριτος θεραπεύθηκε· τὴν ἔρριξαν σὲ καμίνι πυρακτωμένο ἀπὸ διάφορες εὔφλεκτες ὗλες, ἀλλὰ ἡ φλόγα μὲ τὴν ἐπέμβασι θείου ἀγγέλου ἐκείνη μὲν τὴν φύλαξε ἀβλαβῆ, τοὺς βασανιστάς της ὅμως καὶ τὸν ἴδιο τὸν τύραννο χύθηκε ἔξω καὶ τοὺς μισοέκαψε. Ἀλλὰ ὁ Ἀδριανός, ἐνῷ ἦταν μισοκαμένος, δὲν σταμάτησε τὰ βασανιστήρια· ἔδωσε διαταγὴ νὰ διαπεράσουν τὸ σῶμα της μὲ πάσσαλο, καὶ τέλος νὰ τὴν ἀποκεφαλίσουν.
Tίποτε δὲν ἔκαμψε τὸ γενναῖο φρόνημά τους. Kι ὅλα αὐτὰ μπρὸς στὰ μάτια τῆς μάνας. Tί ἐγκαρτέρησι! Ἡ ἁγία Σοφία ὑπενθυμίζει μιὰ ἄλλη ἡρωίδα μητέρα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὴ Σολομονή, ποὺ κι αὐτὴ εἶδε νὰ βασανίζωνται μπροστά της τὰ 7 παιδιά της, οἱ Mακκαβαῖοι.
Ἡ ἁγία Σοφία δὲν μαρτύρησε. Tὴν ἄφησαν, νομίζοντας ὅτι πιὸ μεγάλη τιμωρία της θὰ ἦταν νὰ μείνῃ ἔρημη. Ἀλλὰ οἱ Xριστιανοὶ δὲν περιορίζουν τὴ ζωὴ σ᾽ αὐτὸ τὸν κόσμο. Kαὶ ὅπως μιὰ μάνα ποὺ παντρεύει μὲ καλὸ γαμπρὸ τὸ κορίτσι της γιὰ νὰ φύγῃ ἐν συνεχείᾳ στὰ ξένα λυπᾶται μέν, ἀλλὰ καὶ χαίρει, γιατὶ τὸ παιδί της εἶνε εὐτυχισμένο, καὶ μαθαίνοντας ὅτι ζῇ καλὰ ἡ χαρά της ἀντισταθμίζει τὴ λύπη τοῦ χωρισμοῦ, ἔτσι καὶ ἡ ἁγία Σοφία, ποὺ εἶδε τὰ κορίτσια της διὰ τοῦ παρθενικοῦ τους βίου καὶ διὰ τοῦ αἵματος τοῦ μαρτυρίου νὰ γίνωνται νύμφες τοῦ Xριστοῦ, εἶχε χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι. Ἤθελε ὅμως νὰ εἶνε μαζί τους. Kαὶ ἀφοῦ ἔθαψε τὶς ἡρωίδες κόρες δὲν ἔζησε πολύ. Ὅπως ἡ Παναγία μετὰ τὸ σταυρικὸ θάνατο, τὴν ἀνάστασι καὶ τὴν ἀνάληψι τοῦ Xριστοῦ ἔζησε λίγο, ἔτσι καὶ ἡ ἁγία Σοφία ἔζησε μόνο τρεῖς ἡμέρες καὶ παρέδωσε τὸ πνεῦμα στὸν οὐράνιο Πατέρα ἐκεῖ δίπλα στὸν τάφο τους· ἡ ἁγία της ψυχὴ φτερούγισε στοὺς οὐρανούς.
Tὰ ὀνόματα τῶν τριῶν θυγατέρων μᾶς ὠθοῦν νὰ προσευχηθοῦμε κ᾽ ἐμεῖς λέγοντας· Kύριε, «πρόσθες ἡμῖν πίστιν»(Λουκ. 17,5), δός μας πίστι, τὴν πίστι τῶν ἀποστόλων, τῶν μαρτύρων, τῶν ἁγίων, ποὺ τόσο τὴν ἔχουμε ἀνάγκη. Ἂν ἔχουμε «πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως», θὰ κάνουμε τὰ μεγαλύτερα θαύματα (Mατθ. 17,20. Λουκ. 17,6).
«Μια φορά, λέγει ο μύθος, ήτανε ένας σουλτάνος, καλός και δίκιος, κ’ είχε έναν βεζύρη, που ήτανε κι αυτός καλός και δίκιος, κ’ ήτανε κι αστρολόγος. Μια μέρα ο βεζύρης λέγει του σουλτάνου, πως είδε κάποια σημάδια στον ουρανό πως θα βρέξει στον κόσμο ένα νερό τρελό, και πως όποιος το πιει αυτό το νερό, θα τρελαίνεται. Και πως όλοι οι άνθρωποι που ζούνε στην επικράτειά τους θα το πιούνε και θα χάσουνε τα λογικά τους, και δεν θα νοιώθουνε πια τίποτα, μήτε τι είναι σωστό και τι είναι ψεύτικο, μήτε τι είναι καλό και τι είναι κακό, μήτε τι είναι νόστιμο και τι είναι άνοστο, μήτε τι είναι δίκιο και τι είναι άδικο.
Σαν τ’ άκουσε αυτά τα λόγια ο Σουλτάνος, γυρίζει και λέγει στον βεζύρη: “Αφού θα τρελαθεί όλος ο κόσμος, πρέπει να κοιτάξουμε να μην τρελαθούμε κ’ εμείς, γιατί αλλοιώς πώς θα τους κρίνουμε με δικαιοσύνη;”. Του λέγει ο βεζύρης πως ο λόγος του είναι σωστός και πως θά ‘πρεπε να προστάξει να μαζέψουνε από το καλό νερό που πίνανε, και να το φυλάξουνε μέσα στις στέρνες, για να μην πίνουνε από το χαλασμένο και κρίνουνε παλαβά κι άδικα, μα δίκια, όπως έχουνε χρέος. Έτσι κ’ έγινε. Σε λίγον καιρό έβρεξε στ’ αλήθεια, και το νερό ήτανε νερό τρελό, και τρελαθήκανε όλοι οι άνθρωποι, και δεν γνωρίζανε οι καϋμένοι τι τους γίνεται, κ’ είχανε το ψεύτικο για αληθινό, το κακό για καλό, το άδικο για δίκιο. Μα ο σουλτάνος κι ο βεζύρης πίνανε από το καλό νερό που είχανε φυλαγμένο, και δεν τρελαθήκανε, αλλά κρίνανε τον κόσμο με δικαιοσύνη. Μα ο κόσμος τά ‘βλέπε ανάποδα, και δεν ήτανε ευχαριστημένος από την κρίση του σουλτάνου και του βεζύρη, και φωνάζανε πως τους αδικούνε, και κοντεύανε να σηκώσουνε επανάσταση.
Μετά καιρό, σαν είδανε κι αποείδανε, ο σουλτάνος κι ο βεζύρης, χάσανε το κουράγιο τους, και λέγει ο σουλτάνος στο βεζύρη: “Τούτοι οι φουκαράδες αληθινά χάσανε τα φρένα τους, και τα βλέπουνε όλα ανάποδα κι όπως πάμε, μπορεί και να μας σκοτώσουνε επειδή θέλουμε να τους κρίνουμε με δικαιοσύνη για να ευτυχήσουνε. Το λοιπόν, βεζύρ εφέντη, άιντε να χύσουμε το καλό νερό από τις στέρνες, και να πιάσουμε να πίνουμε κ’ εμείς από το τρελό νερό, να γίνουμε σαν κι αυτούς, και τότε θα μας καταλαβαίνουνε και θα μας αγαπάνε”. Έτσι κ’ έγινε. Ήπιανε κι αυτοί από το παλαβό νερό και τρελαθήκανε, και κρίνανε τρελά κι άδικα, κι ο κόσμος απόμενε ευχαριστημένος και πολυχρονίζανε τον σουλτάνο».
Θαρρώ πως κάτι παρόμοιο γίνεται και σήμερα στον τόπο μας.
Όλοι αυτοί έχουνε την ιδέα πως είναι οι κλειδοκράτορες «της προόδου και της ζωής του έθνους», ενώ εμείς είμαστε «καθυστερημένοι», στρείδια κολλημένα στο βράχο της παράδοσης, «εχθροί της προόδου», «στοιχεία άχρηστα και πεθαμένα για την μεγάλην αποστολήν του έθνους μας».
Εμείς, όμως, δε θα χύσουμε το λίγο νερό που είναι ακόμα φυλαγμένο μέσα στη στέρνα της παράδοσης. Μα θα πίνουμε απ’ αυτό το καλό νερό, και θα καλούμε να πιούνε κ’ οι άλλοι Έλληνες, που τους ξεραίνει ο λίβας της ξενομανίας. Να πιούνε και να δροσισθούνε από το νερό που βγαίνει από την πέτρα, από το καλό και τ’ αθάνατο νερό μας, από «το ύδωρ το ζων».
Φώτης Κόντογλου
(Πηγή: «Ευλογημένο καταφύγιο», Εκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ)
Αν ο Χριστός ερχόταν σήμερα σ’ αυτόν τον κόσμο, ξέρετε τι θα Του συνέβαινε; Θα Τον έκλειναν σε ψυχιατρείο και θα Τον υπέβαλαν σε ψυχοθεραπεία και το ίδιο θα έκαναν στους αγίους Του. Ο κόσμος θα Τον σταύρωνε σήμερα ακριβώς όπως το έπραξε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, διότι ο κόσμος δεν έχει μάθει τίποτα πέρα από το να κατεργάζεται ακόμη δολιότερες μορφές υποκρισίας.
…. Λέμε ότι ζούμε σε χριστιανική κοινωνία, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ζούμε σε μια κοινωνία πιο ειδωλολατρική και πιο εχθρική προς τον Χριστό, από εκείνη στην οποία ο ίδιος γεννήθηκε… οι άνθρωποι μισούν την αλήθεια και γι’ αυτό ευχαρίστως θα ξανασταύρωναν τον Χριστό αν ερχόταν ανάμεσα τους.
π. Σεραφείμ Ρόουζ †
2 Σεπτεμβρίου 1982
Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γι’ αυτό άφησε με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου.
Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως
Οι πληροφορίες για την ζωή του αντλήθηκαν από τα βιβλία του αγίου καθώς και από βιογραφίες που έχουν γραφεί μετά την μακαρία του κοίμηση.
Στην ηχογράφηση ακούγονται ψαλτικά μελωδήματα που αποδίδει ο ίδιος ο άγιος σε αγρυπνία που έγινε στο κελί της Παναγούδας, στην γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η ηχογράφηση έγινε συμπτωματικά από ένα μικρό παιδάκι στο οποίο ο άγιος δεν αρνήθηκε να τον ηχογραφήσει.
Το αφιέρωμα είναι της Πειραϊκής εκκλησίας από τον ιερομόναχο Εφραίμ Παναούση.
Ευχόμεθα οι προσευχές του αγίου να σκεπάζουν όλους μας πάντοτε.
Ηχητικό αφιέρωμα 1ο μέρος http://www.iskiriaki.com/mp3/01.20.mp3
Ηχητικό αφιέρωμα 2ο μέρος http://www.iskiriaki.com/mp3/01.21.mp3
Μία από τις σημαντικότερες μορφές του ορθοδόξου μοναχισμού στον 20ο αιώνα ήταν κι ο πατήρ Γεράσιμος, που ασκήτεψε στην έρημο της Μικρής Αγίας Άννας, στις νότιες εσχατιές της Αθωνικής χερσονήσου.
Εμείς οι εν τω κόσμω γνωρίσαμε τον πατέρα Γεράσιμο κυρίως μέσα από τους ύμνους του. Όντως εκπληκτικής παραγωγής οι υπέρ τις 2500 ακολουθίες, παρακλητικοί κανόνες, τροπάρια, μεγαλυνάρια κλπ. που συνέθεσε ο γέροντας.
Όταν μελετά κανείς σήμερα τους ύμνους του π. Γερασίμου νομίζει ότι τα έγραψε ένας σύγχρονος ή τουλάχιστον νεώτερος αδελφός του Ανδρέου Κρήτης, του Ιωάννου του Δαμασκηνού ή του Ιωσήφ του Υμνογράφου ή του Θεόδωρου του Στουδίτου …
Και αυτό δεν είναι μία γνώμη με άκριτη διάθεση ευμενείας αλλά η γνώμη των αρμοδίων και κυρίως της Εκκλησίας, η οποία όχι μονάχα εγκωμιάζει το έργο και τιμά το πρόσωπο του υμνογράφου, αλλά το έργο του το εγκρίνει, το εκδίδει να ψέλνεται στις ακολουθίες των ιερών ναών παράλληλα με τα έργα των παραπάνω υμνογράφων των οποίων ο π. Γεράσιμος ακολουθεί τα ίχνη και συνεχίζει το έργο.
Ο πατήρ Γεράσιμος και μέσω της προσωπικής πνευματικής του πορείας και μέσω του υμνογραφικού του έργου κατάφερε να πραγματώσει το σχέδιο του Θεού γι” αυτόν: αξιοποίησε το τάλαντο που του εμπιστεύτηκε ο Δεσπότης Χριστός και παράλληλα προγεύτηκε από την παρούσα ζωή καταστάσεις του Μέλλοντος Αιώνος.
Στο αφιέρωμα που ακολουθεί ακούγεται η φωνή του πατρός Γερασίμου.
Ηχητικό απόσπασμα http://www.iskiriaki.com/mp3/01.12.mp3
Αφιέρωμα (25σέλιδο) του περιοδικού Επι-Κοινωνία αρ.φύλλου17, 2001. Επισυνάπτεται http://www.iskiriaki.com/entipa/pdf/mon.gerasimos.makragianannitis.pdf
Σεπτεμβρίου 2020. Τα κηρύγματα του μήνα, των Κυριακών, του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη. Όλη η σειρά των κηρυγμάτων (κατά μήνα και έτος) στο μενού ΤΑ ΈΝΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020
ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020
Όλοι αναζητούμε την χαρά και την ειρήνη της καρδιάς μας. Όμως ζούμε καθημερινά θλίψεις και κατάθλιψη.
Ο άγιος Πορφύριος με αγάπη και σοφία συζητά με πνευματικά του παιδιά τον τρόπο με τον οποίο μετατρέπεται η θλίψη σε χαρά. Μας αποκαλύπτει το μεγάλο μυστικό και έχει πολύ ενδιαφέρον να τον ακούσουμε.
Στην ηχογράφηση που ακολουθεί έχει αφαιρεθεί για λόγους πνευματικούς η φωνή των συνομιλητών του.
Ηχητική ομιλία
http://www.iskiriaki.com/mp3/01.02.mp3
Να ορίσεις μία ώρα την ημέρα ή την νύχτα και να λέγεις την ευχούλα, μία προς μία λέξη και να την κατανοείς.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με…
Έτσι να λες την ευχούλα και μετά πάροδο, αναλόγως της καθαρότητας σου και αναλόγως του ζήλου σου, το πρώτον το οποίον θα συναντήσεις είναι η χαρά.
Η χαρά θα σου φέρει προθυμίαν περισσότερην να λέγεις περισσότερες φορές την ευχούλα και η ευχούλα θα σου φέρει περισσότερη χαρά και μεγαλύτερη.
Μέσα σου θα αναλάμψει άλλη χαρά την οποία μέχρι τώρα δεν γνωρίζεις, άλλη λαμπρότητα, άλλη ωραιότητα, άλλη γλυκύτητα.
Και αυτά δεν είναι τίποτα, ένα πετραδάκι στην ακροθαλασσιά…
Είναι άλλα πολύ μεγαλύτερα που θα αισθανθείς λέγοντας την ευχούλα.
Τότε θα δεις τί είναι εκείνα τα πνευματικά, τα ανεκλάλητα, αυτός ο Παράδεισος ο οποίος από αυτήν την ζωή τον προαισθάνεσαι, προγεύεσαι…
Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
Στην ηχογράφηση που ακολουθεί ομιλεί ο άγιος περί της ευχής…
http://www.iskiriaki.com/mp3/01.03.mp3
Έντυπο «Κυριακή»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤA TEYXH TOY ΠΕΡΙΟΔΙΚOY ΜΑΣ ONLINE
Έντυπο «Ορθόδοξα Μηνύματα»
Τά χαρακτηριστικά τοῦ ἀναστημένου ἀνθρώπου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.
Ιερομονάχος π. Σάββας Αγιορείτης «Μετάνοια-Ἐξομολόγηση» σε ΒIΝΤΕΟ
Ομιλίες του Ιερομονάχου π. Σάββα Αγιορείτη σε ΒIΝΤΕΟ κ MP3
«ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ»
Oμιλία του Kαθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, π. Μάξιμου
ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ
Ἁγιορείτικες μορφές – ἀφιερώματα
π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ – Ειδικό Αφιέρωμα Bίντεο του Συλλόγου
Αυγουστίνος Καντιώτης – Ειδικό Αφιέρωμα Βίντεο του Συλλόγου
Οι Τρείς Ιεράρχες για τις δύσκολες μέρες μας
Άγιος Σέργιος του Ράντονεζ HD
Μέγας Αθανάσιος -Βιντεο-παρουσίαση με τον επισκ. Αυγουστίνο ομιλητή
