TI EINAI H EYPΩΠΗ – ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ*

* Ἀπό τό βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, τ. Α´, Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν
σύγχρονο ἄνθρωπο, ἔκδ. Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή
Θεσσαλονίκης 2002, σσ. 76-77.

– Γέροντα, μερικές φορές λέτε ὅτι ὁ τάδε ἄνθρωπος βλέπει μέ εὐρωπαϊκό φακό καί ὄχι μέ ἀνατολίτικο πνεῦμα. Τί ἐννοεῖτε;
– Ἐννοῶ ὅτι βλέπει μέ εὐρωπαϊκό μάτι, μέ εὐρωπαϊκή λογική, χωρίς πίστη, ἀνθρώπινα.
– Καί ποιό εἶναι τό ἀνατολίτικο πνεῦμα;
– «Ἀνατολή ἀνατολῶν καί οἱ ἐν σκότει καί σκιᾷ…»! [Ἀπό τό ἐξαποστειλάριο τῶν Χριστουγέννων]
– Δηλαδή;
– Ὅταν λέω ὅτι ἕνας ἔπιασε τό ἀνατολίτικο πνεῦμα καί ἄφησε τό εὐρωπαϊκό πνεῦμα, θέλω νά πῶ ὅτι ἄφησε τήν λογική, τόν ὀρθολογισμό, καί ἔπιασε τήν ἁπλότητα καί τήν εὐλάβεια, γιατί αὐτό εἶναι τό ὀρθόδοξο πνεῦμα στό ὁποῖο ἀναπαύεται ὁ Χριστός· ἁπλότης καί εὐλάβεια. Σήμερα, συχνά λείπει ἡ ἁπλότητα ἀπό τούς πνευματικούς ἀνθρώπους, ἡ ἁγία ἁπλότητα πού ξεκουράζει τήν ψυχή. Ἄν δέν ἀρνηθῆ κανείς τό κοσμικό πνεῦμα καί δέν κινηθῆ ἁπλά, νά μή σκέφτεται δηλαδή πῶς θά τόν δοῦν ἤ τί θά ποῦν γι᾽ αὐτόν, τότε δέν συγγενεύει μέ τόν Θεό, μέ τούς Ἁγίους. Γιά νά συγγενέψη, πρέπει νά κινηθῆ στόν πνευματικό χῶρο.

Ὅσο κανείς κινεῖται μέ ἁπλότητα, ἰδίως μέσα σέ ἕνα Κοινόβιο, τόσο στρογγυλεύει, γιατί φεύγουν τά ἐξογκώματα τῶ παθῶν. Ἀλλιῶς κοιτάζει νά φτιάξη ἕναν ψεύτικο ἄνθρωπο. Γι᾽ αὐτό νά προσπαθήσουμε νά πετάξουμε τόν κοσμικό καρνάβαλο, γιά νά ἀγγελοποιηθοῦμε. Ξέρετε τί κάνουν οἱ κοσμικοί καί τί κάνουν οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι; Οἱ κοσμικοί κοιτάζουν ἡ αὐλή τους νά εἶναι καθαρή. Τό σπίτι μέσα δέν τούς ἐνδιαφέρει ἄν ἔχη σκουπίδια. Σκουπίζουν τήν αὐλή καί πετοῦν τά σκουπίδια μέσα στό σπίτι! Σοῦ λέει: «Οἱ ἄλλοι τήν αὐλή βλέπουν· δέν βλέπουν μέσα τό σπίτι». Μέσα μου δηλαδή ἄς ἔχω σκουπίδια, ὄχι ὅμως ἔξω! Τούς ἐνδιαφέρει νά τούς καμαρώνουν οἱ ἄλλοι. Ἐνῶ οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι κοιτάζουν τό σπίτι μέσα νά εἶναι καθαρό. Δέν τούς ἐνδιαφέρει τί θά πῆ ὁ κόσμος, γιατί ὁ Χριστός κατοικεῖ στό σπίτι, στήν καρδιά· δέν κατοικεῖ στήν αὐλή.

πηγή: Περιοδικό Παρακαταθήκη