ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Σύ, Κύριε, ποὺ προνόησες ὥστε τὸ λυτρωτικὸ ἔργο σου νὰ συνεχισθῇ αἰωνίως μέχρι συντελείας τοῦ κόσμου, καὶ γι᾽ αὐτὸ πῆρες ἀνθρώπους ἀσήμους καὶ ἀγνώστους, ἀπὸ τὰ δίχτυα τὸν Ἀνδρέα τὸν Πέτρο τὸν Ἰάκωβο τὸν Ἰωάννη…, καὶ ἀπὸ τὸ τελωνεῖο τὸ Ματθαῖο, καὶ ἀφοῦ τοὺς κατάρτισες καὶ ἔστειλες ἐπάνω σ᾽ αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, καὶ τοὺς ἀνέδειξες πύρινους κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου σου, ἔτσι ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς μικρούς, ἀπὸ τὸ μηδὲν δηλαδή, δημιούργησες νέο κόσμο, τὴν ἁγία σου Ἐκκλησία·

Σύ, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ ὅραμα τῆς Δαμασκοῦ κάλεσες τὸν βλάσφημο καὶ διώκτη τῆς Ἐκκλησίας σου, τὸν Σαῦλο τὸν Ταρσέα, καὶ τὸν ἀνέδειξες κήρυκα καὶ κορυφαῖο ἀπόστολο, καὶ τὸν ἔστειλες στοὺς εἰδωλολάτρες νὰ κηρύξῃ τὸ εὐαγγέλιό σου·

Σύ, Κύριε, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς δώδεκα ἀνέδειξες καὶ ἄλλους ἑβδομήκοντα γιὰ νὰ φωτίσουν τὸν κόσμο, ποὺ καθόταν «στὸ σκοτάδι καὶ τὴ σκιὰ τοῦ θανάτου» (Ἠσ. 9,2=Ματθ. 4,16. Λουκ. 1,79), καὶ τὶς μυροφόρες γυναῖκες τὶς ἔκανες εὐαγγελίστριες· Σύ, Κύριε, ἀπὸ τότε δὲν παύεις ν᾽ ἀπευθύνῃς τὶς κλήσεις σου διὰ μέσου ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ τῶν αἰώνων…

Ἀνάδειξε στὸ ἔθνος μας γνήσιες χριστιανικὲς οἰκογένειες, ὥστε τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὰ λίκνα ν᾽ ἀνατρέφωνται «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφ. 6,4), καὶ κάποια ἀπὸ αὐτὰ νὰ ἑτοιμάζωνται γιὰ τὶς ἱερὲς διακονίες.
Ἔμπνευσε πνεῦμα ἀδελφικῆς ἀγάπης καὶ συνεργασίας μεταξὺ τῶν ἐργατῶν τοῦ εὐαγγελίου, τῶν ἱεραποστολικῶν ὁμίλων καὶ ἀδελφοτήτων, γιὰ νὰ μὴ βρίσκῃ τόπο ἡ διχόνοια.
Δῶσε ὑπομονὴ στοὺς γεροντότερους ἐργάτες σου, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ σηκώνουν τὸ σταυρό τους, ποὺ λόγῳ τῆς λειψανδρίας γίνεται ὅλο καὶ βαρύτερος. Ἐνίσχυσε, Κύριε, τοὺς εὐλαβεῖς ἱερεῖς καὶ ἐπισκόπους, ποὺ ἐργάζονται μὲ ζῆλο στὸ ἐσωτερικὸ καὶ στὸ ἐξωτερικὸ θέτοντας πάνω ἀπὸ τὰ ἀτομικά τους συμφέροντα τὴ σωτηρία τοῦ ποιμνίου τους.

Κάθε ἐνορία, κάθε ἐπισκοπή, κάθε ἱερὰ μονὴ ἀνάδειξέ την κέντρο ἀποστολικῆς ζωῆς καὶ φωτεινῆς προσφορᾶς. Ἀνάδειξέ μας ὅλους ἁλιεῖς, ὅλους σπορεῖς, ὅλους θεριστάς, ὅλους ἀποστόλους, καθένα στὸν κύκλο του καὶ στὸ μέτρο τῶν δυνάμεών του

Ὦ Κύριε, γονυπετεῖς ἐμπρὸς στὸ σταυρό σου σὲ παρακαλοῦμε, μὴ μᾶς ἀποδοκιμάσῃς γιὰ τὶς πολλὲς ἁμαρτίες μας. Ἂς ἐπανέλθουν στὸ γένος μας «τὰ ἀρχαῖα ἐλέη σου». Κάνε νὰ ξαναβρῇ τὸ γένος μας τὴν ἱερὰ ἀποστολή του· νὰ γίνῃ κάθε γωνιά του ἕνα κομμάτι τοῦ οὐρανοῦ, ὑπόδειγμα ἁγίας ζωῆς καὶπολιτείας, κάθε καρδιὰ καὶ στόμα ἀγγελικὴ κιθάρα ποὺ θὰ ψάλλῃ τὰ μεγαλεῖα σου. Κάνε, Κύριε, μέσα στὸ σκοτάδι τοῦ κόσμου, τὸ γένος αὐτὸ νὰ κρατήσῃ ἀναμμένη τὴ λαμπάδα καὶ νὰ καλῇ· «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός» (Πάσχα, τελ. Ἀναστ.). Τὸ δὲ ἀνέσπερο φῶς εἶσαι σύ, Κύριε, ποὺ εἶπες· «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. 8,12).

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος.
Σύν. τῶν Δώδεκα ἀποστόλων (Ματθ. 9,36–10,8) Δευτέρα 30 Ἰουνίου 2025. Ἀπόσπασμα ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας. ἀριθμ. φύλλου 2678. Ολόκληρη στο http://www.iskiriaki.com/entipa/filladio.kiriaki/2025/2678.pdf