Η ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΟΛΥΜΠΩ

Σύντομο  Ἱστορικό τῆς  Μονῆς

     Ἀνηφορίζοντας ἀπό τό Λιτόχωρο γιά τόν Ὄλυμπο, μετά από μία καταπράσινη διαδρομή, ὅπου θαυμάζει κανείς τήν ποικιλομορφία τοῦ Ὀλύμπιου τοπίου, μέσα στό φαράγγι τοῦ  ποταμοῦ Ἐνιπέα καί σέ ὑψόμετρο 850 μ., συναντᾶμε τήν ἱστορική καί παλαίφατη Μονή τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ. Ἱδρυτής καί κτήτοράς της ὑπῆρξε ὁ Ὅσιος Διονύσιος, μορφὴ χαρισματική, ποὺ ἔφερε ἀνεξίτηλη πάνω του τὴν σφραγίδα τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἡ  Μονή ἱδρύθηκε στό πρῶτο μισό του 16^ου αι. ὡς Πατριαρχική καί Σταυροπηγιακή καί ἀφιερώθηκε στήν Ἁγία Τριάδα μετά ἀπό θεία ἀποκάλυψη. Ἀργότερα ἐπεκράτησε νά ὀνομάζεται στό ὄνομα τοῦ ἱδρυτοῦ της.

Τό μοναστήρι, λόγω τῆς προσωπικότητας τοῦ Ἁγίου ἔγινε εὐρύτερα γνωστὸ καὶ ἀνέπτυξε μεγάλη πνευματικὴ δραστηριότητα.  Αἰῶνες πρίν, ἡ φήμη του ξεπέρασε τὰ ὅρια τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου, φτάνοντας ὡς τὴν τσαρικὴ Ρωσία. Ξένοι περιηγητές, ὅπως ὁ Ἐλβετός φιλέλληνας Boissonas, πού ἐπισκέφτηκε τή Μονή κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας καί μετά, ἀποτύπωνε στά κείμενά του τό θαυμασμό γιά τή μεγαλόπρεπη ἀρχιτεκτονική, τήν ἀξιομίμητη φιλοξενία τῶν μοναχῶν, τή μοναδική θέση τῆς Μονῆς στόν κόσμο.

Ὁ Ὅσιος, ἄν καί ὑποδειγματικά ἀκτήμων, φρόντισε νά προικίσει τή Μονή μέ ἀκίνητα «διά τήν ἀνάπαυσιν τῶν μοναχῶν καί τῶν ἐπισκεπτῶν» καί γιά τήν ὑποβοήθηση τοῦ πνευματικοῦ καί ἱεραποστολικοῦ της ἔργου. Παράλληλα ἡ Μονή ἀπέκτησε πολλά μετόχια τά ὁποῖα τήν τροφοδοτοῦσαν γιά τή συντήρηση καί αὔξησή της καί παράλληλα ἀποτελοῦσαν ἑστίες πνευματικῆς ζωῆς.

Πνευματικό, πολιτιστικό, ἐθνικό ἔργο.

        Ἡ Μονή ἀναδείχτηκε σέ τηλαυγῆ φάρο ὁλόκληρης τῆς Ἑλλάδος στά δύσκολα χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας. Ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος ὑπῆρξε πνευματικός πατέρας καί «σύμβολο ἑλληνικότητας», κατά τόν καθηγητή Γλαβίνα, γιά χιλιάδες ψυχές, ἀφοῦ καθοδηγοῦσε καί ἐνίσχυε πνευματικά τόν κόσμο, ἔκτιζε ἐκκλησίες καί ἐπιτελοῦσε θαύματα.

    Τό πολιτιστικό καί ἐθνικό ἔργο τῆς Μονῆς εἶναι ἐπίσης ἀνυπολόγιστης ἀξίας.Ὑπῆρχε συγκροτημένο ἁγιογραφικὸ ἐργαστήριο καί κέντρο ἀντιγραφῆς χειρογράφων, χάρη στὸ ὁποῖο διασώθηκαν πολλὰ παλαιὰ κείμενα. Ἡ Μονή ἀνέδειξε πλειάδα λογίων μοναχῶν, ὅπως ὁ ἱερομόναχος Γερμανὸς ἀπὸ τὴν Κρήτη. Στό Σχολεῖο της φοίτησαν πολλοί, ἴσως καί ὁ Ρήγας Φερραῖος, ἐνῶ πλούσια ὑπῆρξε καί ἡ βιβλιοθήκη της, ἡ ὁποία κατά τό 18^ο αἰῶνα ἐμπλουτίστηκε μέ τή δωρεά 400 καί πλέον τόμων ἀπό τό Μεθόδιο Ὀλυμπίτη. 

    Μέσα σέ αὐτό τό κλίμα τῆς προσφορᾶς στήν παιδεία καί στόν ἑλληνισμό  γενικότερα, λειτούργησε ἡ Μονή καί στά μετέπειτα χρόνια. Μάλιστα λόγω τῆς ὀ­χυ­ρῆς της θέ­σης  δι­α­δρα­μά­τι­σε πρω­τα­γω­νι­στι­κὸ ρό­λο γιὰ τὴν ἐθνική ἀ­νε­ξαρ­τη­σί­α (1821-30), ἀφοῦ σ’ αὐτήν ἔγιναν μυστικές συσκέψεις πολλῶν ὁπλαρχηγῶν.  Στὴν Ἐπανάσταση τοῦ Ὀλύμπου τὸ 1878, προσέφερε καταφύγιο στὰ γυναικόπαιδα τοῦ Λιτoχώρου, ἐνῶ τὸ Μετόχι χρησιμοποιήθηκε σὰν σταθμὸς ἀνεφοδιασμοῦ καὶ ἀποβιβάσεως τῶν ἀγωνιστῶν. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα, ὑπῆρξε ἐκ νέου καταφύγιο ἀγωνιστῶν καὶ σταθμὸς ἀνεφοδιασμοῦ.

     Ἡ ἐνεργός συμμετοχή τῆς Μονῆς στά γεγονότα καί ἡ συμβολή της στήν προστασία τῶν παραδόσεων εἶχε γι’ αὐτήν ἓνα βαρύ τίμημα.Τὸ 1821, πυρπολήθηκε ἀπὸ τὸν Βελῆ Πασᾶ, καί ὁ ἡγούμενος της, Μεθόδιος Παλιούρας, κρεμάστηκε μὲ 12 μοναχοὺς στὴν κεντρικὴ πλατεία τῆς Λάρισας. Ἀκολούθησαν πολλές καταστροφές, μὲ με­γα­λύ­τε­ρη τὴν ἀ­να­τί­να­ξη ἀ­πὸ τὰ γερμανικὰ στρα­τεύ­μα­τα τὸ 1943 πού με­τέ­τρε­ψε τό ἱερό αὐτό οἰκοδόμημα σέ θλιβερούς σωρούς ἐρειπίων.

Νέα Μονή – Μετόχι

   Παρ’ ὅλες τίς περιπέτειες, ἡ μοναχική ζωή στόν Ὄλυμπο δέν διακόπηκε ποτέ. Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς καταστροφῆς καί μετά, οἱ μοναχοί διαμένουν στό Μετόχι πού βρίσκεται στὴ θέση τοῦ κτισμένου τό 1650 παλαιοῦ Μετοχίου τῆς Σκάλας, σέ ἀπόσταση 3 χλμ. ἀπό τό Λιτόχωρο. Σήμερα ἐγκαταβιώνει ἐδῶ ἀδελφότητα 25 μελῶν πού ἐγκαταστάθηκε στό Μετόχι μέ τίς εὐλογίες τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ. Ἀγαθονίκου τό 1986, χρονολογία κατά τήν ὁποία εἶχαν ἀπομείνει μόνο 3 μοναχοί.

   Χάρις στίς ἄοκνες προσπάθειες τοῦ Καθηγουμένου τῆς Μονῆς, Ἀρχιμ. Μαξίμου, ἀλλά καί ὁλόκληρης τῆς ἀδελφότητας ἔχει ἀναστηλωθεῖ τό Καθολικό, μέ βάση τή μελέτη τῆς 9ης Ἐφ. Βυζ. Μνημείων, διασώζοντας τήν αὐθεντικότητα καί τό ὕφος τῆς κατασκευῆς. Σήμερα πραγματοποιοῦνται ἀναστηλωτικές ἐργασίες στή νότια πτέρυγα τῆς Μονῆς. Κύριο μέλημά τους ὡστόσο, εἶναι ἡ πλήρης ἀναστήλωση τοῦ πληγωμένου μοναστηριοῦ, γιά νά συνεχίσει, ὅπως ἔπραξε καί στήν ἱστορική του διαδρομή, νά δίνει ἕνα ζωντανό παρόν γνήσιας ὀρθόδοξης μαρτυρίας, ἀντλώντας τήν αὐτοσυνειδησία του ἀπό τήν παράδοση τοῦ Ἁγίου καί τήν πείρα τῶν παρελθόντων γενεῶν.

Διαβάστε Περισσότερα →