Νέα-Ανακοινώσεις
- .
ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΥΡΙΑΚΗ, Β΄ ΠΑΡΟΔΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ 2, (Κέντρο, παραπλεύρως Ταχυδρ. Ταμιευτηρίου), τηλ. 2351022183
.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΣΥΝΑΞΕΩΝ
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018.
.
ΓΙΑ ΜΕΓΕΝΘΥΣΗ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΔΕΥΤΕΡΑ Κύκλος μελέτης Ἁγίας Γραφῆς γιὰ κυρίες 6.00 μ.μ.
.
ΤΕΤΑΡΤΗ
.Κύκλος μελέτης Ἁγίας Γραφῆς 6.30 μ.μ.
ΣΑΒΒΑΤΟ (κάθε 2ο του μήνα)
Ὁμιλία – Κύκλος Μ.Α.Γραφῆς 6.30 μ.μ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΤΑΙ Κ ΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ
.
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ (επάνω από την αίθουσα του συλλόγου)
.
ΔΕΥΤΕΡΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ, ΣΑΒΒΑΤΟ
5.00 μ.μ. – 9.00 μ.μ.
Ι. Μονές της Μητροπόλεως
Επισκέψεις
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ (ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)
Αβραάμ Σαλασίδης
(Επιστολή του Γέροντα σε ιερέα)
Εν Αγίω Όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969
Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπε.
Επειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξ αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα και εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω και ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μοναχός), δια να χρησιμοποιηθή και αυτό, έστω και για μια βελονιά, δια το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέρας μας. Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησιμοποιήσετε δια μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ.
Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην εν πρώτοις απ” όλους, που τολμώ να γράψω κάτι, ενώ δεν είμαι ούτε άγιος, ούτε θεολόγος. Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι, ότι τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος δια την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην, δυστυχώς, του πατέρα μας κ. Αθηναγόρα. Όπως φαίνεται, αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή. Αυτή η αγάπη, που ακούσθηκε από την Πόλι, βρήκε απήχησι σε πολλά παιδιά του, που την ζούν εις τας πόλεις. Άλλωστε αυτό είναι και το πνεύμα της εποχής μας: η οικογένεια να χάση το ιερό νόημά της από τέτοιου είδους αγάπες, που ως σκοπόν έχουν την διάλυσιν και όχι την ένωσιν.
Με μία τέτοια περίπου κοσμική αγάπη και ο Πατριάρχης μας φθάνει στη Ρώμη. Ενώ θα έπρεπε να δείξη αγάπη πρώτα σε μας τα παιδιά του και στη Μητέρα μας Εκκλησία, αυτός, δυστυχώς, έστειλε την αγάπη του πολύ μακριά. Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύση μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας, μικρά και μεγάλα, που έχουν φόβο Θεού.
Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει.
Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά όλους τους φιλενωτικούς αδελφούς μας: Επειδή το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν και ανάγκην έχουμε πνευματικής αγάπης, ας το αφήσουμε σε αυτούς που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι θεολόγοι, σαν τους Πατέρας της Εκκλησίας, και όχι νομολόγοι, που προσφέρανε και προσφέρουν ολόκληρο τον εαυτόν τους εις την διακονίαν της Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπάδας), τους οποίους άναψε το πύρ της αγάπης του Θεού και όχι ο αναπτήρας του νεωκόρου. Ας γνωρίζωμεν ότι δεν υπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι, αλλά και πνευματικοί. Επομένως, η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί να αντιμετωπισθή με συνεταιρισμόν αμαρτωλών (διότι διπλήν οργήν θα λάβωμεν), αλλά με μετάνοιαν και τήρησιν των εντολών του Κυρίου.
Επίσης, ας γνωρίσωμεν καλά ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ίεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές. Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί. Όμως, δεν είναι ανησυχητικόν. Η Εκκλησία είναι Εκκλησία του Χρίστου και Αυτός την κυβερνάει. Δεν είναι Ναός, που χτίζεται από πέτρες, άμμο και ασβέστη από ευσεβείς και καταστρέφεται με φωτιά βαρβάρων, αλλά είναι ο ίδιος ο Χριστός. «Και ο πεσών επί τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται, εφ” ον δ” αν πέση λικμήσει αυτόν» (Ματθ. και 44-45). Ο Κύριος, όταν θα πρέπη, θά παρουσιάση τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγόριους Παλαμάδες, δια να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, δια να ομολογήσουν την Ορθόδοξον Πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας.
Εις τους καιρούς μας βλέπομεν ότι πολλά πιστά τέκνα της Εκκλησίας μας, μοναχοί και λαϊκοί, έχουν, δυστυχώς, αποσχισθή από αυτήν, εξ αιτίας των φιλενωτικών. Έχω την γνώμην ότι δεν είναι καθόλου καλόν να αποχωριζώμεθα από την Εκκλησίαν κάθε φορά που θα πταίη ο Πατριάρχης. Αλλά από μέσα, κοντά στην Μητέρα Εκκλησία έχει καθήκον και υποχρέωσι ο καθένας ν” αγωνίζεται με τον τρόπον του. Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήση ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό, νομίζω, είναι παράλογον.
Εάν δια την α ή την β λοξοδρόμησι των κατά καιρούς Πατριαρχών χωριζώμεθα και κάνωμε δικές μας Εκκλησίες – Θεός φυλάξει! – θα ξεπεράσωμε και τους Προτεστάντες ακόμη. Εύκολα χωρίζει κανείς και δύσκολα επιστρέφει. Δυστυχώς, έχουμε πολλές «εκκλησίες» στην εποχή μας. Δημιουργήθηκαν είτε από μεγάλες ομάδες η και από ένα άτομο ακόμη. Επειδή συνέβη στο καλύβι των (ομιλώ δια τα εν Αγίω Όρει συμβαίνοντα) να υπάρχη και ναός, ενόμισαν ότι μπορούν να κάνουν και δική τους ανεξάρτητη Εκκλησία. Εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί, οι ανωτέρω, δίνουν το δεύτερο. Ας ευχηθούμε να δώση ο Θεός τον φωτισμόν Του σε όλους μας και εις τον Πατριάρχην μας κ. Αθηναγόραν, δια να γίνη πρώτον η ένωσις αυτών των «εκκλησιών», να πραγματοποιηθή η γαλήνη ανάμεσα στο σκανδαλισμένο ορθόδοξο πλήρωμα, η ειρήνη και η αγάπη μεταξύ των Ορθοδόξων Ανατολικών Εκκλησιών και κατόπιν ας γίνη σκέψις δια την ένωσιν μετά των άλλων «Ομολογιών», εάν και εφ” όσον ειλικρινώς επιθυμούν να ασπασθούν το Ορθόδοξον Δόγμα.
Θα ήθελα ακόμη να ειπώ ότι υπάρχει και μία τρίτη μερίδα μέσα εις την Εκκλησίαν μας. Είναι εκείνοι οι αδελφοί, που παραμένουν μεν πιστά τέκνα Αυτής, δεν έχουν όμως συμφωνίαν πνευματικήν αναμεταξύ τους. Ασχολούνται με την κριτικήν ο ένας του άλλου και όχι δια το γενικώτερον καλόν του αγώνος. Παρακολουθεί δε ο ένας τον άλλον (περισσότερον από τον έαυτόν του) εις το τι θα ειπή η τι θα γράψη, δια να τον κτυπήση κατόπιν αλύπητα. Ενώ ο ιδιος αν έλεγε η έγραφε το ίδιο πράγμα, θα το υπεστήριζε και με πολλές μάλιστα μαρτυρίες της Αγίας Γραφής και των Πατέρων. Το κακό που γίνεται είναι μεγάλο, διότι άφ” ενός μεν αδικεί τον πλησίον του, αφ” ετέρου δε και τον γκρεμίζει μπροστά στα μάτια των άλλων πιστών. Πολλές φορές σπέρνει και την απιστία στις ψυχές των αδυνάτων, διότι τους σκανδαλίζει. Δυστυχώς, μερικοί από εμάς έχουμε παράλογες απαιτήσεις από τους άλλους. Θέλουμε οι άλλοι να έχουν τον ίδιο με εμάς πνευματικόν χαρακτήρα. Όταν κάποιος άλλος δεν συμφωνή με τον χαρακτήρα μας, δηλαδή η είναι ολίγον επιεικής η ολίγον οξύς, αμέσως βγάζομε το συμπέρασμα ότι δεν είναι πνευματικός άνθρωπος. Όλοι χρειάζονται εις την Εκκλησίαν. Όλοι οι Πατέρες προσέφεραν τας υπηρεσίας των εις Αυτήν. Και οι ήπιοι χαρακτήρες και οι αυστηροί. Όπως δια το σώμα του ανθρώπου είναι απαραίτητα και τα γλυκά και τα ξινά και τα πικρά ακόμη ραδίκια (το καθένα έχει τις δικές του ουσίες και βιταμίνες), έτσι και δια το Σώμα της Εκκλησίας. Όλοι είναι απαραίτητοι. Ο ένας συμπληρώνει τον πνευματικόν χαρακτήρα του άλλου και όλοι είμεθα υποχρεωμένοι να ανεχώμεθα όχι μόνον τον πνευματικόν του χαρακτήρα, αλλά ακόμη και τις αδυναμίες, που έχει σαν άνθρωπος.
Και πάλιν έρχομαι να ζητήσω ειλικρινώς συγγνώμην από όλους, διότι ετόλμησα να γράψω. Εγώ είμαι ένας απλός μοναχός και το έργον μου είναι να προσπαθώ, όσο μπορώ, να απεκδύωμαι τον παλαιόν ανθρωπον και να βοηθώ τους άλλους και την Εκκλησίαν, μέσω του Θεού δια της προσευχής. Αλλ” επειδή έφθασαν μέχρι το ερημητήριό μου θλιβερές ειδήσεις δια την Αγίαν Όρθοδοξίαν μας, επόνεσα πολύ και εθεώρησα καλό να γράψω αυτά που ένοιωθα.
Ας ευχηθούμε όλοι να δώση ο Θεός την χάριν Του και ο καθένας μας ας βοηθήση με τον τρόπον του δια την δόξαν της Εκκλησίας μας.
Με πολύν σεβασμόν προς όλους Παΐσιος μοναχός
Τι πόνος …!!! τι καυμος…!!! Όλο το έθνος των Ελλήνων και όχι μόνο, δακρυσε και πόνεσε σκεπτόμενοι ότι δεκάδες άνθρωποι , όλων των ηλικιών, έτσι ξαφνικά εγκατελειψαν συγγενείς και φίλους και άρχισαν να οδευουν τον δρόμο της αιωνιοτητος.
Και ειναι αλήθεια ότι έρχεται αρκετές φορές τοσο ξαφνικά το μήνυμα του ουρανού , που δεν προλαβαίνεις να κάνεις και πολλά πράγματα…ούτε καν να σκεφτείς.
Δεν σκέφτεσαι όμως μόνον όσους «έφυγαν», αλλα η σκέψη σου αγκαλιάζει και αυτούς που έμειναν …πίσω.
Ο νους τρέχει στον γονιό που έχασε τα παιδιά του.. Και όσοι αξιωθηκαμε από το Θεό να γίνουμε γονείς, μπορούμε να καταλάβουμε το τι εστί να γυρίζεις στο σπίτι σου και να είναι άδειο, από την παρουσία του σπλαχνου σου. Σκέφτεσαι ακόμη τον τρόπο με τον οποίο «έφυγε»… Την αγωνία που βιωσε εκείνες τις φρικτές στιγμές.. Την αναζήτηση βοήθειας… Την έλλειψη των δικών του λίγο πριν το ..»τέλος».
Ο νους τρέχει και στο παιδι εκείνο που δεν θα απολαμβανει πλέον την προστασία του πατέρα ή της μάνας.. και θα πρέπει να αφεθεί στις περιποιησεις και το … ενδιαφέρον των λοιπών συγγενών . Ένα ενδιαφέρον και μια αγάπη, που δεν μπορεί επ ουδενί να ζυγιστει με την αγάπη του γονιού.
Και αυτός ο αζυγιστος πόνος κινδυνεύει να μεταλλαχθει σε θυμό, οργή και επιθετικότητα… εναντίων δικαίων και αδίκων…..και πολύ συχνά και εναντίον του Θεού.
Λέγεται ότι ο Δαρβίνος, στράφηκε κατά του Θεού και οδηγήθηκε στην αθεια , όταν αγανακτησε με τον θάνατο της κόρης του.
Άρα πόσο πολύ πρέπει να προσέξουμε το θέμα της διαχείρισης του…πόνου του θανάτου.
Δεν λέμε να μειωθεί το κλάμα η ο πόνος…αλλά δεν πρέπει ποτέ να φθάσει στον θρήνο.
Υπάρχει ένα αποκουμπι…που μπορούμε να στηριχθούμε τις δύσκολες και ατελείωτες αυτές ώρες. Και το αποκουμπι αυτό είναι η στιγμή της κοινής αναστασης.
Ναιιιιιιιιιιι!!!!! Είτε το θέλουμε είτε όχι… Είτε το πιστεύουμε είτε όχι… Είτε μας αρέσει είτε όχι….. ο θάνατος δεν είναι ο τερματισμός…αλλά η αρχή της αιωνιοτητος.
Εκεί να σταθούμε…προς αυτή την κατεύθυνση να πορευτούμε….για να μην χάσουμε τα… πάντα. Αίτημα μας προς τον Θεόν να είναι η ενδυνάμωση της πίστης μας στην την …ανάσταση.
Πόσο κουράγιο δίνει ο λόγος του Στυλιανού Τσιπούρα, που έχασε ξαφνικά τον 17χρονο γιο του: » Ακούμπησα , είπε, το φαρμάκι του θανάτου του γιου μου στο Χριστό και Αυτός το μελωσε».
Χριστέ μου…μελωσε και το φαρμάκι που πίνουν αυτές τις μέρες τόσοι και τόσοι συνάνθρωποι μας… Σε παρακαλώ!!!
π. Γεώργιος Πετράκης
«Προσπαθώ να μοιάσω στην κορούλα μου που ήταν πάντα μαχήτρια και κατάφερνε να το αποδεικνύει με κάθε τρόπο. Ξέρω ότι ο Γρηγόρης θα έκανε ό,τι καλύτερο για να σωθούν. Το ότι δεν τα κατάφερε ήταν απλά θέληση του Κυρίου.
Ακούω στα αφτιά μου την γλυκά τρεμάμενη φωνούλα του Ανδρέα:
«Φοβάμαι μανούλα, ανησυχώ πολύ, θα φανώ δυνατός αλλά εσύ μην έρθεις μαμά. Θέλω να μην έρθεις, είναι όλα κλειστά, δεν θα τα καταφέρεις». Προσπάθησα να φτάσω κοντά τους, τέσσερις ώρες προσπαθούσα με κάθε τρόπο να πλησιάσω.
Όταν εγκατέλειψα την προσπάθεια σκεπτόμενη ότι θα ήταν καλύτερα να μην κινδυνεύσω κι εγώ, ώστε να μπορώ να βοηθήσω αν χρειαστεί. Δεν έχω λόγια.
Όταν θα καταφέρω να αναγνωρίσω και τα αγόρια μου -γιατί ο κρατικός μηχανισμός και σε αυτό έχει χάσει τον μπούσουλα- θα σας πω με βεβαιότητα ότι έχασα τα πάντα. Να αγκαλιάζετε τα παιδιά σας κάθε μέρα».
Διαβάζουμε στο βιβλίο του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου «ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ για τον σύγχρονο άνθρωπο» Κεφ. 6:
«…………
Ὁ Θεὸς νὰ δίνη μετάνοια.
Ὤ, ἄν καταλαβαίναμε τὴν μακροθυμία τοῦ Θεοῦ! Ἑκατό χρόνια χρειάσθηκαν γιὰ νὰ γίνη ἡ Κιβωτός τοῦ Νῶε. Μήπως ὁ Θεὸς δὲν μποροῦσε νὰ κάνη γρήγορα μία Κιβωτό; Ἀλλά ἄφησε τὸν Νῶε νὰ παιδεύεται ἑκατό χρόνια, γιὰνὰ καταλάβουν καὶ οἱ ἄλλοι καὶ νὰ μετανοήσουν. Ἐκεῖνος ἔλεγε: «Δέστε, θὰγίνη κατακλυσμός! Μετανοῆστε!». Ἐκεῖνοι τὸν κορόιδευαν. «Κλουβιά, ἔλεγαν, φτιάχνει» καὶ εἶχαν τὸν χαβά τους. Καὶ τώρα, σὲ δύο λεπτά μπορεῖ ὁ Θεὸςὅλον τὸν κόσμο νὰ τὸν συγκλονίση καὶ νὰ τὸν κάνη νὰ ἀλλάξη, νὰ γίνουνὅλοι πιστοί, σοῦπερ πιστοί!Πῶς; Ἄν γυρίση τὸ κουμπί στὸν σεισμό σιγά-σιγὰἀπὸ τὰ 5 στὰ 6 ρίχτερ… στὰ 7… Στὰ 8, οἱ πολυκατοικίες θὰ πᾶνε σάν τούς μεθυσμένους, θὰ ἀρχίση ἡ μία νὰ χτυπᾶ τὴν ἄλλη. Στὰ 10 ὅλοι θὰ ποῦν: «Ἥμαρτον! Σὲ παρακαλοῦμε, σῶσε μας». Μπορεῖ καὶ ὅλοι νὰ ποῦν: «Καλόγεροι θὰ γίνουμε!». Μόλις ὅμως τελειώση ὁ σεισμός, ἐνῶ ἀκόμη θὰκουνιοῦνται λίγο, λαλᾶ δὲν θὰ πέφτουν, πάλι στὰ μπουζούκια θὰ τρέξουν. Γιατί ἡ ἐπιστροφή τούς αὐτή δὲν θὰ ἔχη πραγματική μετάνοια, ἀλλὰ ἁπλῶς θὰ ποῦν ἔτσι, γιὰ νὰ γλυτώσουν τὸ κακό.
– Γέροντα, ὅταν συμβαίνη λ.χ. μία θεομηνία καὶ εἶναι ὀργή Θεοῦ, ἄν προσευχηθοῦν οἱ δίκαιοι, δὲν εἰσακούονται;
– Ξέρεις τί γίνεται; Δὲν εἶναι ὅτι ἔχει μετάνοια ὁ κόσμος, ὅποτε εἰσακούονταιἀπὸ τὸν Θεό οἱ δίκαιοι. Ἄλλο εἶναι ὅταν παροργίζουμε τὸν Θεό καὶ τὸἀναγνωρίζουμε, τότε λυπᾶται ὁ Θεὸς καὶ μᾶς βοηθάει. Ἀλλά, ὅταν δὲνἀναγνωρίζη κανεὶς ὅτι παροργίζει τὸν Θεό καὶ συνεχίζη τὸ τυπικό του, τότε πῶς νὰ ἀκούση ὁ Θεὸς τὶς προσευχές τῶν δικαίων; Σφάλλει ὁ ἄνθρωπος; Πρέπει νὰ καταλάβη ὅτι σφάλλει, γιὰ νὰ τὸν συγχωρήση ὁ Θεός……..»
Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου
«ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ για τον σύγχρονο άνθρωπο»
Κεφ. 6
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΜΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2018
Τα κηρύγματα του μήνα (της Κυριακής και των ενδιάμεσων ημερών) του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη.
Όλη η σειρά των κηρυγμάτων (κατά μήνα και έτος) στο μενού ΤΑ ΈΝΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
Ανυπέρβλητος π. Αυγουστίνος Καντιώτης. Είκοσι (20) χρόνια πριν την… αυτοανακήρυξη της Ψευδομακεδονίας των Σκοπίων διαλαλούσε παντού την Ελληνικότητα του Ιερού Ελληνικού Μακεδονικού χώρου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΣΙΝΗΣ
Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος- Κιλκίς
Όσα θα γράψουμε, τα γράφουμε εξ αφορμής του θανάτου του επιστήμονα, για να φυλαχθούν οι πιστοί άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν και επηρεάζονται από την γνώμη σπουδαίων προσώπων και από τα μέσα επικοινωνίας, που προωθούν άμεσα και με ιδιαίτερη επιμέλεια, ό,τι αντίχριστο εκρέει εκ του στόματος αυτών στη δημοσιότητα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, στα θέματα της πίστης, δίνουν υπερβολική βαρύτητα και σημασία στη γνώμη των διάσημων, των έξυπνων και σπουδαγμένων. Λένε: Είπε ο Καζαντζάκης, είπε ο Χόκινγκ, είπε ο καθηγητής πανεπιστημίου, είπε ο φημισμένος πολιτικός ή ο ηθοποιός ή ο τραγουδιστής ή ακόμη και κάποιος πλούσιος…
Νομίζουν πως η πίστη εξαρτάται από την εξυπνάδα ή όπως λέμε από την διανοητική ικανότητα και από την γνώση των κατ` επιστήμη μελετουμένων. Όμως δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα.
Πέθανε ο μεγάλος επιστήμονας Στήβεν Χόκινγκ, που ήταν ανάπηρος, ο οποίος είχε μια αρνητική πεποίθηση περί του Θεού και των πνευματικών πραγμάτων και όλοι έπεσαν με αγωνία και ενδιαφέρον, να ακούσουν και να γράψουν τι πίστευε αυτός. Λες και η γνώμη του αυτή θα προσθέσει ή θα αφαιρέσει κάτι από την θεία διδασκαλία του Χριστού και την αιώνια Αλήθεια του. Ακόμη πως θα μετρήσει στη δική μας πίστη. Όποιος και αν ήταν, τον μετράμε με τη «μεζούρα» της αιωνιότητας, που για μας τους Ορθοδόξους είναι το ζητούμενο.
Ας μην ξεχνούμε, πως οι άνθρωποι που έχουν ξεχωριστά χαρίσματα και τα χρησιμοποιούν, ώστε να επηρεάζουν αρνητικά τις ψυχές στα θέματα της πίστης, έχουν μεγάλη ευθύνη απέναντι στο Θεό. Θα απολογηθούν και γι` αυτούς που επηρεάζουν με τα λόγια τους και τα έργα τους. Γιατί; Διότι με την επιρροή που διαθέτουν, γίνονται αιτία να οδηγηθούν ψυχές στην απώλεια. Ακόμη, η καταδίκη τους θα συνεχίζει όλο και βαρύτερη στην αιωνιότητα, όσο θα συνεχίζουν εδώ στον κόσμο να επηρεάζονται άνθρωποι αρνητικά προς την πίστη, από τα έργα που άφησαν πίσω τους. Όπως γίνεται ακριβώς το αντίθετο με τους αγίους. Όσο επηρεάζονται εδώ στον κόσμο οι άνθρωποι από τα έργα τους και πλησιάζουν τον Θεό, τόσο ανεβαίνουν και πλησιάζουν οι ψυχές των αγίων στο θρόνο του Θεού.
Η γιαγιά Σοφία της Κλεισούρας ήταν αγράμματη, «ξύλο απελέκητο», να με συγχωρήσει η Αγία, και λάμπει στους ουρανούς κοντά στην Αγία Τριάδα. Ο Άγιος Παΐσιος, ο Άγιος Πορφύριος, το ίδιο.
Τι λογαριάζετε, άνθρωποι; Άλλο ο καθαρός νους, η καθαρή καρδιά και άλλο το μυαλό, η διάνοια, ο εγκέφαλος. Όλα ξεκινούν από την καθαρή καρδιά. Τα άλλα είναι εντολοδόχοι της καρδιάς και εκ του περισσεύματός της αποφαίνονται. Αυτού του είδους η αντιμετώπιση των θεμάτων της πίστης είναι δυτικόφερτη. Διότι ο βαρλααμισμός είναι αίρεση του παπισμού.
«Τό σημαντικό τῆς νοοτροπίας τοῦ βαρλααμισμοῦ εἶναι ὅτι ἡ ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς γίνεται βάσει τῆς φιλοσοφίας καί τῶν διαλεκτικῶν συλλογισμῶν καί στοχαστικῶν ἀναλύσεων καί ὄχι βάσει τῆς ζωντανῆς ἐμπειρίας τοῦ ἡσυχασμοῦ, καθώς ἐπίσης ἡ θεολογία, ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀντικείμενο ἐμπειρίας τῶν αἰσθήσεων, τῆς φαντασίας καί τῆς λογικῆς ἐπεξεργασίας, καί ὄχι καρπός προσωπικῆς ἐμπειρίας, ὅπως τήν βιώνουν οἱ ἡσυχαστές μοναχοί», γράφει ο π. Ιερόθεος, Μητροπολίτης Ναυπακτίας.
Δεν χρειάζονται περισσότερες πληροφορίες περί αυτού. Καταλαβαίνουμε πως ο Θεός αναπαύεται και αποκαλύπτεται σε οποιαδήποτε ψυχή, αρκεί να αγωνίζεται ταπεινά και φιλότιμα για την κάθαρση και να συμμετέχει στα Άγια Μυστήρια της Εκκλησίας. Τι θα πει ο Αϊνστάιν, τι θα πει ο Χόκινγκ ή ο κάθε επιστήμονας με τα δέκα μεταπτυχιακά και τα τέσσερα διδακτορικά, αυτό έρχεται δεύτερο και «καταϊδρωμένο»! Μάλιστα, μπορεί ακόμη και να αγνοηθεί τελείως, αν δεν έχει πνεύμα και χάρη Θεού. Αυτό το πληροφορείται κάθε αγωνιζόμενη ψυχή, με τη χάρη του Θεού και συνεχίζει απερίσπαστη το δρόμο της.
Σάββας Ηλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 22-3-2018
Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός
Στο νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων είναι χτισμένο ένα ιστορικό μοναστήρι, γνωστό με το όνομα Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπηνών. Το μοναστήρι αυτό ιδρύθηκε από την Πολίτικη οικογένεια των Φιλανθρωπηνών, η οποία κατέφυγε στα Γιάννενα στα 1204, ύστερα από την ολοσχερή καταστροφή και λεηλασία της Πόλης από τα τότε συμμαχικά στρατεύματα της Δύσης, τους λεγόμενους σταυροφόρους.
Στον εξωνάρθηκα του κεντρικού ναού αυτής της μονής, διακρίνονται ιστορούμενοι (ζωγραφισμένοι σε τοίχο εσωτερικό) επτά φιλόσοφοι της Ελληνικής Αρχαιότητας. Ο Πλάτων, ο
Απολλώνιος ο Τυανεύς, ο Σόλων, ο Πλούταρχος, ο Θουκυδίδης, ο Αριστοτέλης και ο Χείλων ο Λακεδαιμόνιος.(1)
Απτή απόδειξη, ότι η Ορθοδοξία όχι μονάχα δεν συγκρούσθηκε με τους φιλοσόφους προγόνους μας, όπως διατείνονται μερικοί, αλλά, απεναντίας, τους ετίμησε και μάλιστα διαφύλαξε ολόκληρο τον πλούτο της σοφίας τους, ως κόρη οφθαλμού.(2)
Πού στηρίζει, όμως, ο αγιογράφος του ναού, την πρωτοτυπία του αυτή; Πώς δικαιολογείται η παρουσία Αρχαίων Ελλήνων ειδωλολατρών ανάμεσα στους Αγίους και τις υπόλοιπες αγιογραφικές παραστάσεις;
Είναι γνωστό, ότι μέσα στο βαθύ σκοτάδι της ειδωλολατρίας των αρχαίων χρόνων, υπήρξαν κατά καιρούς πάρα πολλοί σοφοί πρόγονοί μας, οι οποίοι όχι μονάχα καταδίκασαν τις θυσίες, τα μάγια και τις δεισιδαιμονίες των ειδωλολατρών, αλλά και μίλησαν με παρρησία για έναν Θεό προσωπικό, αγέννητο, αιώνιο, παντοδύναμο, πάνσοφο, παντογνώστη, δημιουργό και κυβερνήτη του κόσμου.
Όλοι αυτοί οι φιλόσοφοι, που έσπειραν προδρομικώς τα σπέρματα της Αλήθειας του Χριστού, ονομάστηκαν από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, φιλόσοφοι του σπερματικού λόγου.
Γράφει σχετικά ο Δρ. Θεοχάρης Προβατάκης, διευθυντής του Υπουργείου Πολιτισμού: ’’…Οι Έλληνες φιλόσοφοι της αρχαιότητας θεωρήθηκαν από τους επιγόνους τους μακρινοί πρόδρομοι και προάγγελοι του Χριστού στον κόσμο, αφού, το νόημα της διδασκαλίας τους και το βαθύτερο φιλοσοφικό τους έργο, οδήγησε και οδηγεί στην χριστιανική αποκάλυψη…’’.(3)
Να, λοιπόν, τί ζητάει, για παράδειγμα ένας Αριστοτέλης, ανάμεσα στους Αγίους μιας ορθόδοξης εκκλησιάς. Και ορίστε, παρακάτω, μια μικρή ανθοδέσμη από άνθη μυρίπνοα του δικού του σπερματικού λόγου, πειστήριο ικανό του προδρομικού του έργου:
Σε όσους δείχνουν ταπείνωση, ο θυμός περνάει απέναντι.
Χρέος έχουμε, να θεωρούμε τον Θεό ως πνεύμα πανίσχυρο, αθάνατο και τέλειο. Διότι, αν και είναι αόρατος ο Θεός για τα μάτια των ανθρώπων, φανερώνεται με τα έργα του.
Είναι μια αρχαία παράδοση, που παντού έχει μεταφερθεί απ’ τους πατέρες στα παιδιά, ότι όλα πηγάζουν από τον Θεό και ότι όλα έγιναν από Αυτόν για εμάς.
Η δουλεία είναι αντίθετη προς την φύση, γιατί μονάχα ανθρώπινοι νόμοι κάνουν άλλους δούλους και άλλους ελεύθερους.
Ο δίχως αρετή άνθρωπος είναι το πιο ανόσιο και το πιο βάρβαρο πλάσμα.
Το αληθινό και το δίκαιο έχουν, εκ φύσεως, μεγαλύτερη δύναμη από το ψέμα και το άδικο.
Μην κρατάς την οργή σου αθάνατη, αφού είσαι θνητός.
Η αρετή είναι ανώτερη από τον πλούτο και χρησιμότερη από την υψηλή καταγωγή.
Η παρουσία των αρχαίων μας φιλοσόφων μέσα στον ορθόδοξο ναό δεν είναι ζήτημα εικαστικής επιλογής. Η Ορθοδοξία δεν είναι τέχνη. Γεννά την τέχνη. Και η τέχνη αυτή, ως εμπεριέχουσα οντολογικό χαρακτήρα βαθύ, έχει αξία διαχρονική και πανεπίκαιρη.
Ο Σταγειρίτης διδάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκεί, από τον εξωνάρθηκα του Αγίου Νικολάου της μονής των Φιλανθρωπηνών, δεν έπαψε ούτε στιγμή να παραδίδει τα πολύτιμα μαθήματά του. Ακόμα και σήμερα, ατενίζοντας ολοζώντανος τον εκπεσόντα* και εμπερίστατο* Λαό μας, είναι σαν να μας λέει: Αδέρφια μου, αυτό, που θα σας σώσει από τα δεινά, δεν είναι ούτε οι ξένοι τραπεζίτες ούτε τα τυραννικά τους μνημόνια. Είναι η Αρετή. Η Αρετή είναι πάνω από τον πλούτο.
Γι’ αυτό, σας ικετεύω, μη γίνεσθε κι εσείς ανόσιοι* και βάρβαροι σαν όλους εκείνους, που βάλθηκαν δολίως να σας υποτάξουν.
Αγωνιστείτε πρώτα για την απόκτηση της Αρετής και όλα τα άλλα ’’προστεθήσεται υμίν’’.(4)
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ:
(*) Τον εκπεσόντα ( ο εκπεσών) =Από το ρήμα εκπίπτω, που θα πει ξεπέφτω, εξαχρειώνομαι, διαφθείρομαι, χάνω την προσωπική μου τιμή και αξιοπρέπεια.
(*) Εμπερίστατος = Αυτός που βρίσκεται σε κατάσταση δύσκολη.
(*) Ανόσιος = Αυτός που αντιτίθεται στους Θείους νόμους.
ΠΗΓΕΣ:
(1). http://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.gr/2015/04/blog-post_25.html
(2) Μυριόβιβλος: Έργο του Μεγάλου Φωτίου, χάρις στο οποίο διασώθηκε η διαθέσιμη σήμερα Αρχαία Ελληνική γραμματολογία.
(3). http://www.sakketosaggelos.gr/Article/4457/
(4). Λουκ. Ιβ’ 31 ’’…ζητεῖτε τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν’’
Να ζητάτε προπαντός την βασιλεία του Θεού, και τότε όλα τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν μαζί με τα πνευματικά και ουράνια. (Ερμηνευτική απόδοση, Ι. Κολιτσάρα)
18.7.2018
του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας
Το κείμενο αυτό δεν γράφεται για να αποθαρρύνει. Αντίθετα, στόχος του είναι να προσφέρει μία πολύτιμη υπηρεσία, αν και εκ πρώτης όψεως όχι τόσο προφανή: να αποπειραθεί να προσγειώσει όσους τρέφουν φρούδες ελπίδες κι αχαλίνωτη αισιοδοξία ότι το θετικό τέλος της αντιπαράθεσης με το καθεστώς είναι κοντά. Από πολλούς φίλους την εισπράττουμε εσχάτως (και δια ζώσης και στο διαδίκτυο) αυτή την αισιοδοξία. Από πολλούς επίσης ακούμε προβλέψεις, εκτιμήσεις (έως και…αλαλαγμούς) ότι «τους τελειώνουμε», ότι «σε λίγο πέφτει η Χούντα», ότι «έρχεται η λευτεριά». Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Και καλύτερα να είμαστε άπαντες λίγο πιο ψύχραιμοι και προσγειωμένοι αυτή τη στιγμή, γιατί ο αγώνας αναμένεται πολύ μακρός κι επίπονος. Και τέτοιοι αγώνες, ως γνωστόν, απαιτούν αποφασιστικότητα και σθεναρή πίστη, αλλά όχι υπέρμετρους ενθουσιασμούς, που σε βάθος χρόνου είναι πολύ δύσκολο να αντέξουν και πολύ πιο εύκολο να μετατραπούν από τις πρώτες ακόμη (και αναπόφευκτες) αναποδιές σε απογοήτευση, τάση παραίτησης ή ακόμη και σε απελπισία.
Τα πράγματα είναι απλά. Όταν μπαίνεις σε ένα πόλεμο (και εδώ μιλάμε για έναν πραγματικό και πολύ δύσκολο μάλιστα πόλεμο, με εντελώς άνισους όρους), χρειάζεσαι προετοιμασία, σχεδιασμό, νηφαλιότητα και πάνω απ’ όλα γνώση των δυνάμεων του «εχθρού», αλλά και επίγνωση των δικών σου. Τι έχουμε όμως απ’ όλα αυτά στην περίπτωσή μας; Προετοιμασία ουδόλως υφίσταται (καθώς κάθε μορφή αντίδρασης μέχρι αυτή τη στιγμή είναι αυθόρμητη, πηγαία και ανοργάνωτη) και σχεδιασμός επίσης κανείς (τα συλλαλητήρια και οι πορείες καλώς γίνονται, όπως και οι προσφυγές στη Δικαιοσύνη, αλλά μοιραία αυτές οι μορφές δράσης είναι πλέον φανερό πως έχουν κλείσει τον κύκλο τους, δεν αρκούν για κάτι περισσότερο και έπρεπε ήδη από καιρό να αναζητηθούν πλέον και άλλοι τρόποι, πράγμα ωστόσο που δεν συμβαίνει). Νηφαλιότητα επίσης δεν υπάρχει (κάποιους όπως προαναφέρθηκε τους εμφορεί έωλος ενθουσιασμός και βασικά όλους μας φυσιολογική και δίκαιη μεν οργή εναντίον των προδοτών, που δεν είναι ωστόσο πάντα ο καλύτερος σύμβουλος για τα περαιτέρω δέοντα γενέσθαι). Γνώση του αντιπάλου επίσης δεν υφίσταται, όπως δείχνουν και οι προαναφερθέντες αλαλαγμοί, αλλά και τα επιχειρήματα που σωρηδόν ακόμη διαβάζουμε από πολλούς για «έλλειψη ηθικής νομιμοποίησης», για «απώλεια του λαϊκού ερείσματος», για «δημοσκοπική κατάρρευση» που δήθεν προοιωνίζεται την άμεση κατάρρευση του καθεστώτος. Και τώρα μόλις κάποιοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται για τι είδους τερατώδη Λερναία Ύδρα μιλάμε. Μια Λερναία Ύδρα που δεν…καίγεται ιδιαίτερα κι αν δεν είναι λαοφιλής, από τη στιγμή που βασίζεται σε σιδερόφρακτες δυνάμεις στυγνής βίας και καταστολής, από τη στιγμή που ελέγχει πλήρως τα σώματα ασφαλείας (και δεν αποκλείεται να βγάλει και τανκς στους δρόμους σε επόμενη φάση, εφόσον χρειαστεί, για την τήρηση της…τάξεως), από τη στιγμή που ασκεί την πλέον αισχρή γκεμπελική προπαγάνδα μέσω των ΜΜΕ, αλλά κι από τη στιγμή που είναι βαθιά χωμένη και στον χώρο της φερόμενης ως ελληνικής Δικαιοσύνης, αλλά και της διοικούσας Εκκλησίας των θλιβερά άφωνων αρχιεπισκόπων και μητροπολιτών (με απειροελάχιστες εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν εκκωφαντικά τον κανόνα), όπως και κάθε άλλου θεσμού. Και φυσικά μία Λερναία Ύδρα που δεν την αποτελεί μόνο το νυν μισελληνικό και αντίχριστο καθεστώς, ως άμεσος και ορατός εχθρός, αλλά και το σύνολο ουσιαστικά του διεφθαρμένου και ξεπουλημένου στα ίδια βρώμικα συμφέροντα και στα ίδια νεοταξικά αφεντικά πολιτικού κόσμου της χώρας. Η θεώρηση των πραγμάτων σε αυτή την ευρύτερη διάσταση καθιστά την ισχύ του συνολικού «εχθρού» τεράστια και την έκβαση του πολέμου ακόμη πιο δυσοίωνη. Δεν έχουμε όμως, στο σημείο που βρισκόμαστε, ούτε τη δυνατότητα, αλλά ούτε και το δικαίωμα να αιθεροβατούμε.
Και όσον αφορά τέλος την επίγνωση των δικών μας δυνάμεων, εκεί τα πράγματα είναι ακόμη πιο θλιβερά. Μείζον λάθος κατ’ αρχάς η ανάταση και οι θριαμβολογίες για τον κόσμο που αντιδρά. Πρόκειται φυσικά για πολύ θετική εξέλιξη, ειδικά για την Ελλάδα του 2018. Σπάνια όμως λαμβάνεται υπόψη ότι το μείζον μέρος του λαού δεν αντιδρά, αλλά παραμένει ημιθανώς κλινήρες σε καναπέδες, ξαπλώστρες και έτερα…αντικείμενα θερινής ραστώνης, υποχείριο ακόμη στο ευνουχιστικό πνεύμα 4 δεκαετιών μεταπολιτευτικής ιδιώτευσης και μαζικής εξηλιθίωσης. Αλλά ακόμη και όσων αντιδρούν επίσης υπερτιμάται η μαχητική τους ισχύς, καθώς ούτε άπαντες βρίσκονται στον ίδιο βαθμό αποφασιστικότητας, θάρρους (και – ας πούμε – επαναστατικής ωρίμανσης), ούτε συγκεκριμένη στοχοπροσήλωση διαθέτουν (το «να ρίξουμε τη Χούντα» ίσως φαντάζει σωστό ως γενική ιδέα, αλλά από την άλλη αποτελεί και στόχο πολύ γενικό και εντελώς αφηρημένο), ούτε συνειδητές και εμπεδωμένες ιδέες για το πώς θα έρθει το ευκταίο αποτέλεσμα, για να αφήσουμε κατά μέρος και τα πολύ πενιχρά υπάρχοντα μέσα. Το ακόμη πιο σοβαρό είναι επίσης η έλλειψη κοινών αναφορών και επιθυμιών για την επόμενη μέρα, που κατά τη γνώμη μου είναι το μείζον (εκτός κι αν κάποιοι αρκούνται στο να παλέψουν για την ανατροπή της συγκεκριμένης κυβέρνησης, ανοίγοντας απλώς τον δρόμο στην επόμενη επίσης νεοταξική και διεφθαρμένη). Και για να πω και κάτι επίσης εξαιρετικά σοβαρό: δεν υπάρχουν ούτε ηγέτες. Αρχικά, αυτά που ακούγονται από κάποιους για αμεσοδημοκρατικές και αυτο-οργανωμένες μορφές αγώνα είναι φαιδρότητες, καθώς ποτέ δεν διεξήχθη και πολύ περισσότερο ποτέ δεν κερδήθηκε πόλεμος με τέτοιους τρόπους. Από την άλλη έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στην κατάντια του λεγόμενου πατριωτικού χώρου, ο οποίος βρίθει από καιροσκόπους, χριστοκάπηλους, πατριδέμπορους, υστερόβουλους, επίδοξους «πολιτικούς γαμπρούς» και κάθε λογής ακόμη υποκριτές και φαρισαίους. Υψηλόβαθμοι απόστρατοι που ονειρεύονται πολιτικές καριέρες, στρατηγικοί σύμβουλοι και γεωπολιτικοί αναλυτές, μικροκαναλάρχες και διαδικτυακοί «αστέρες», κρυπτοπρακτοράντζες μυστικών υπηρεσιών (όχι κατ’ ανάγκην ελληνικών) και κάθε είδους ακόμη βαλτοί από το σύστημα και από ξένα (πρωτίστως υπερατλαντικά) κέντρα, για να υψώσουν αναχώματα εκτόνωσης και καπηλείας της λαϊκής οργής για τους νυν προδότες. Κάποιοι ευτυχώς τους έχουν καταλάβει, αρκετοί όμως από τους εν λόγω αριβίστες εξακολουθούν να παραπλανούν τους αφελείς – πράγμα βέβαια τραγικά ανεπίτρεπτο, καθώς ουδείς δικαιούται πια, μετά από τόσα και τόσα που έχουν συμβεί, να εξαπατάται από τόσο φανερούς απατεώνες και ξεδιάντροπους λαοπλάνους. Γιατί εδώ υψώνεται ένα απηνές ερώτημα: ποιος τολμά να πει ότι ξέχασε τους κάθε ΑΝΕΛ και ετοιμάζεται να δώσει ξανά την πίστη του σε νέους Καμμένους; Ποιος τολμά να ανεχτεί και να ξαναβρεθεί με επιλογή δική του σε ένα ακόμη άθλιο déjà vu που θα βυθίσει ακόμη πιο βαθιά μέσα στον βούρκο την καταματωμένη πατρίδα; Ποιος τολμά εν τέλει να στηρίξει και να (ξανα)πιστέψει την όποια εσχάτη πλάνη που απλούστατα «έσται χείρων της πρώτης»;
Όσοι ονειρεύονται λοιπόν την ελευθερία και την αναγέννηση της πατρίδας, ας τα σκεφτούν πολύ σοβαρά όλα τα παραπάνω. Και πάνω απ’ όλα βέβαια ας μην ξεχάσουν ούτε μια στιγμή πως και όλες αυτές οι τόσο απαραίτητες προϋποθέσεις (που θα πρέπει να δομηθούν προσεκτικά και σε συνδυασμό μεταξύ τους) αφορούν μόνο στο καθαρά ανθρώπινο κομμάτι της προσπάθειας που πρέπει να καταβληθεί. Και αυτό το ανθρώπινο κομμάτι σε τελική ανάλυση είναι βέβαια και το λιγότερο. Γιατί το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές: είναι τέτοια η κατάσταση ολόγυρά μας, που η σωτηρία της πατρίδας δεν μπορεί να έρθει αν δεν προηγηθεί κάποιο μεγάλο θαύμα άνωθεν. Είναι φυσικά και οι δικές μας προσπάθειες απαραίτητες, για να μην είμαστε αναπολόγητοι απέναντι στον Θεό και για να «εκβιάσουμε» με τον προσωπικό μας αγώνα το θαύμα. Προσωπικό αγώνα ωστόσο για τον οποίο και πάλι δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες: αυτός πρέπει να είναι και κοσμικός, αλλά πρωτίστως πνευματικός. Αυτός ο αγώνας θέλει και χέρια για τα καριοφίλια, αλλά πρώτα-πρώτα θέλει γόνατα για τις μετάνοιες. Και αυτό είναι κάτι του οποίου είχαν πλήρη επίγνωση όλοι οι μεγάλοι μας ήρωες που μας εμπνέουν θεωρητικά και μας συγκινούν αυτές τις κρίσιμες μέρες, με κορυφαίους ίσως τον μέγα Κολοκοτρώνη που προσευχόταν ώρες κάθε βράδυ και βέβαια τον μέγιστο Μακρυγιάννη, τον κορυφαίο αυτόν Άγιο του Γένους μας, που σάπιζε τα σανίδια με τα δάκρυά του κι έκανε πάνω από 2.000 εδαφιαίες μετάνοιες καθημερινά, ακόμη κι όταν ήταν λαβωμένος στην κοιλιά από σφαίρα. Γιατί το ήξεραν όλοι αυτοί ότι χωρίς τη βοήθεια άνωθεν, δεν υπάρχει λύση. Και τον ηρωισμό τους στη μάχη τον θεωρούσαν ελάχιστο χρέος, για να λυπηθεί την πατρίδα ο Θεός.
«Κωνσταντή, σήμερα θα πεθάνεις» μονολογούσε ταπεινά, κάνοντας τον σταυρό του, ένας άλλος μεγάλος μας ήρωας, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, λίγο πριν ανοιχτεί στη θάλασσα για να πυρπολήσει την τούρκικη ναυαρχίδα, δεν ξεστόμιζε κομπορρήμονες πομφόλυγες. Ας προετοιμάσουμε λοιπόν τον αγώνα μας και ας τον σχεδιάσουμε προσεκτικά, ας παρακαλέσουμε πρωτίστως τον Θεό να μας συγχωρέσει για τα πανάθλια πνευματικά χάλια μας, ας του ζητήσουμε και να μας συντρέξει (αναδεικνύοντας συγχρόνως και κάποιους αυθεντικούς ηγέτες, γιατί αυτή τη στιγμή τέτοιος δεν υφίσταται) και μετά ας αφήσουμε και τις επηρμένες μεγαλοστομίες για να ριχτούμε στη μάχη με ένα ψήγμα έστω από την αυταπάρνηση όσων πήγαιναν προς αυτήν για να πεθάνουν, με το ελάχιστο έστω από το πνεύμα εκείνων που βάδιζαν στα τείχη της Βασιλεύουσας, στις Θερμοπύλες και στο Μανιάκι. Και αν ο Θεός θέλει, θα οικονομήσει και θα ξημερώσει η νέα μέρα πάνω από την πατρίδα μας.
Τότε μονάχα θα ξημερώσει. Και μέχρι εκείνη τη στιγμή έχουμε ακόμη πολύ ανηφορικό και δύσβατο δρόμο να διανύσουμε…
Kοιμούμεθα, ἀδέρφια μου! Κοιμούμεθα ἐπιμενίδειον ὕπνον, καὶ οἱ πολιτικοί μας καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοί μας ἄρχοντες καὶ οἱ πάντες! Καὶ οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι, ὅλων τῶν χρωμάτων, καὶ δεξιοὶ καὶ ἀριστεροὶ καὶ ὅλων τῶν ἀποχρώσεων.
Ὀφείλω νὰ τὸ κηρύξω σήμερα καὶ νὰ πῶ· ὅτι κοιμούμεθα ἐπάνω σὲ ἕνα ἡφαίστειο! Ἂς γλεντοῦνε, ἂς διασκεδάζουν, ἂς χορεύουν, ἂς ὀργιάζουν· τὸ ἡφαίστειο λειτουργεῖ καὶ μία ἡμέρα θὰ ἐκραγῇ.
Οὐαί καὶ ἀλλοίμονον σὲ ὅλους μας. Θὰ μᾶς ἐκτινάξῃ ὁ Βεζούβιος τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ εἰς τὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Οὐαί τῷ κόσμῳ!
(+) Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη.
φωτο: Συλλαλητήριο Βεργίνας 9/7/18
(Ποίημα τοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας ΙΩΗΛ)
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἐλευθερώσας διὰ τοῦ πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεώς σου τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ, ὁ δι᾿ ὁράματος ἐν Τρωάδι (Πρ. 16,9) εἰπὼν τῷ Παύλῳ, «διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν», ὁ τὸν παλαιὸν Ἰσραὴλ πολλάκις βοηθήσας, ὁ σώσας τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐκ τῶν ἐχθρῶν αὐτῆς καὶ εἰπών, «Ἐπιστρέψω ἐπὶ Ἱερουσαλὴμ ἐν οἰκτιρμῷ καὶ ὁ οἶκός μου ἀνοικοδομηθήσεται ἐν αὐτῇ (Ζαχ. 1,16), ὁ ἐμπνεύσας τῷ Ἰούδᾳ τῷ Μακκαβαίῳ λαλῆσαι, «κρεῖσσον ἡμᾶς ἀποθανεῖν ἐν τῷ πολέμῳ ἢ ἐπιδεῖν ἐπὶ τὰ κακὰ τοῦ ἔθνους ἡμῶν καὶ τῶν ἁγίων» (Α΄ Μακκ. 3,59), ὁ κλαύσας ἐπὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, τὴν κατὰ τὸ ἀνθρώπινον πατρίδα σου (Λκ. 19,41-44), ὁ προστατεύσας τὴν Ἑλλάδα, τὴν πατρίδα ἡμῶν «ἐκ χειρὸς πάντων τῶν μισούντων ἡμᾶς» (πρβλ. Λκ. 1,71), ὁ ποιήσας τὸ ἔθνος ἡμῶν «ἔθνος ἅγιον καὶ λαὸν εἰς περιποίησιν» (πρβλ. Α΄ Πέτρ. 2, 9), ἐπάκουσον ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τῆς δεήσεως ἡμῶν.
Διασκέδασον πάντα ἐχθρὸν καὶ πολέμιον ὡς καὶ πᾶσαν πονηρὰν βουλὴν καὶ μηχανὴν τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς διὰ τὴν Ἑλληνικωτάτην Μακεδονίαν ἡμῶν. Φώτισον τὸν νοῦν καὶ τὴν διάνοιαν τῶν ἀρχόντων ἡμῶν εἰς τὸ εἰδέναι τί τὸ συμφέρον διὰ τὴν Μακεδονίαν. Κραταίωσον αὐτοὺς πράττειν τὰ κράτιστα καὶ ἁρμόδια αὐτῇ. Ἐνδυνάμωσον τοὺς κατοίκους τῆς Μακεδονίας ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις τῆς θλίψεως αὐτῶν καὶ δὸς αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως καὶ ἰσχύος εἰς τὸ ὑπερασπίζεσθαι τὸ ὄνομα τῆς πατρίδος ἡμῶν.
Ἐπάκουσον τῆς φωνῆς τοῦ λαοῦ σου τοῦ ἀγωνιζομένου διὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς φιλτάτης ἡμῶν πατρίδος καὶ τὴν περιφρούρησιν τῆς Μακεδονίας. Ἀπόστησον ἀφ᾿ ἡμῶν πᾶσαν κακόνοιαν, δαιμονικὴν ἐνέργειαν, πρᾶξιν ἐπιζήμιον καὶ ἔργα ἐρεβώδη καὶ ἀνθελληνικά, ἐπιβουλεύοντα τῇ ὑποστάσει καὶ ἀξιοπρεπείᾳ τῆς Μακεδονίας ἡμῶν. Φυγάδευσον πάντα διχασμὸν καὶ ἐμφύλιον διαμάχην ἐκ τοῦ λαοῦ τοῦ ἀγωνιζομένου διὰ τὴν διάσωσιν τοῦ ὀνόματος καὶ τῆς ὑποστάσεως τῆς Μακεδονίας.
Ὅτι σὺ εἶ ὁ συστήσας τὰ ἔθνη καὶ τὰς ὁροθεσίας αὐτῶν καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
φωτο: Συλλαλητήριο Βεργίνας 9/7/18
ΚΥΡΙΑΚΕΣ IOYΛIOY 2018
ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ IOYΛIOY 2018
Τα κηρύγματα του μήνα (της Κυριακής και των ενδιάμεσων ημερών) του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη.
Όλη η σειρά των κηρυγμάτων (κατά μήνα και έτος) στο μενού ΤΑ ΈΝΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
Το διήμερο προσκύνημα μας στην Αίγινα και στον Άγιο Πορφύριο ξεκίνησε το πρωΐ του Σαββάτου 23 Ιουνίου 2018. Συγκεντρωθήκαμε στην ενορία του Ι.Ν. Αγ. Χαραλάμπους στην Κατερίνη, όπου μετά την Θ.Λειτουργία και το πρωϊνό κέρασμα αναχωρήσαμε 70 προσκυνητές με 2 λεωφορεία και με προορισμό το λιμάνι του Πειραιά. Στις 4.30 μ.μ. η άφιξη στο λιμάνι του Πειραιά. Όπως ήταν προγραμματισμένο στο λιμάνι μας περίμενε ο σεβαστός μας πατέρας Σάββας ο Αγιορείτης, η ωφέλεια του λόγου και η ευλογία της παρουσίας του θα μας συνόδευε σ’όλο το υπόλοιπο προσκύνημά μας.
Επιβίβαση στο πλοίο και απόπλους. Άφιξη στην Αίγινα και πρώτη μας επίσκεψη το Μοναστήρι του Αγίου Μηνά. το οποίο βρίσκεται στην περιοχή της Αφαίας, μέσα στο πευκοδάσος, σε περίοπτη θέση. Σύμφωνα με το ιστορικό, το ομώνυμο γυναικείο μοναστήρι ιδρύθηκε το 1952 από τον ονομαστό γέροντα Αμφιλόχιο Μακρή της Πάτμου, αλλά την πρώτη ιδέα για την ίδρυση του είχε ο νεοφανής άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Αίγινας. Σ το μοναστήρι του Αγίου Μηνά, προσκυνήσαμε τη θαυματουργή εικόνα του και πήραμε την ευχή της Γερόντισσας Θέκλας.
Αργά το απόγευμα μεταφερθήκαμε στα ξενοδοχεία Κατερίνα και Καρυάτιδες στην Αγία Μαρίνα. Αφού τακτοποιηθήκαμε στην συνέχεια είχαμε χρόνο ελεύθερο για βραδινό φαγητό.
Την επόμενη, ημέρα Κυριακή από πολύ νωρίς ξεκινήσαμε για να λειτουργηθούμε στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος, όπου ο Άγιος Νεκτάριος έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έως τον θάνατό του, το 1920. Επειδή η μονή ήταν γυναικεία, ο άγιος ζούσε σε μικρό σπίτι έξω από τον χώρο της, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα, μαζί με τα προσωπικά του αντικείμενα τα οποία προσκυνήσαμε.
Η μονή της Αγίας Τριάδος είναι περισσότερο γνωστή ως Μονή του Αγίου Νεκταρίου. Αρχιτεκτονικά το καθολικό της μονής ανήκει στον τύπο της βασιλικής και είναι αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα. Δίπλα του προσαρτήθηκε αργότερα μικρότερος ναός αφιερωμένος στη μνήμη του Αγίου Νεκταρίου, ενώ σε μικρή απόσταση υπάρχει ναΐσκος με τον τάφο του, κάτω ακριβώς από το πεύκο που είχε φυτέψει ο ίδιος. Δίπλα στη μονή δεσπόζει ένας από τους μεγαλύτερους και μεγαλοπρεπέστερους ναούς της Ελλάδας, ο σύγχρονος ναός του Αγίου Νεκταρίου.
Πολύ κοντά στο Μοναστήρι του Αγ. Νεκταρίου βρίσκεται η Ι. Μονή της Αγ. Αικατερίνας την οποία επισκεφτήκαμε στην συνέχεια. Στο καθολικό της μονής αφού ψάλλαμε το απολυτίκιο της Αγίας, ο π. Σάββας μας μίλησε για τον θαυμαστό βίο της και το μαρτύριο της.
Λίγο πριν το μεσημέρι φθάσαμε στο λιμάνι της Αίγινας και είχαμε χρόνο για καφέ, σύντομη βόλτα και αγορές. Στις 1.00 μ.μ. επιβίβαση στο πλοίο και απόπλους για το λιμάνι του Πειραιά. Άφιξη στον Πειραιά, επιβίβαση στα λεωφορεία και αναχώρηση με προορισμό το Ιερό Γυναικείο Ησυχαστήριο Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής, το οποίο ίδρυσε και στο οποίο έζησε ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.
Προσκυνήσαμε στο κελλάκι του Οσίου και ψάλλαμε το απολυτίκιο του στον Ι. Ναό μετά από σύντομη ξενάγηση και αναφορά στον βίο του.
Ο δρόμος της επιστροφής υπήρξε γεμάτος πνευματική ωφέλεια από τις καθ’οδόν ομιλίες του π. Σάββα, τις προσευχές και το απόδειπνο που συντόμευσαν την οδική, μεγάλη απόσταση και όντως δεν καταλάβαμε πότε φθάσαμε.
Ας έχουμε τις ευλογίες των Αγίων Νεκταρίου, Πορφυρίου, Αικατερίνης και πάντων των Αγίων και ας είναι πλούσια τα οφέλη του φετινού διήμερου προσκυνήματός στην ζωή μας.
Απόσπασμα ομιλίας του π. Σάββα καθ’οδόν για το μοναστήρι του Αγ. Μηνά στην Αίγινα. Αναφορά σε θαύματα του Αγ. Μηνά που έγιναν πρόσφατα.
Άφιξη στον Πειραιά. Συνάντηση με τον π. Σάββα Αγιορείτη.
Απόγευμα 23 Ιουνίου 2018 στην Ι. Μονή Αγ. Μηνά στην Αίγινα
Ο τάφος του Αγ. Νεκταρίου στην Ι. Μ. Αγ.Τριάδος στην Αίγινα
Τα άγια λέιψανα στο καθολικό της μονής
Μπροστά στον νέο μεγαλοπρεπή Ι. Ναό του Αγίου Νεκταρίου
Στην Ι. Μονή Αγ. Αικατερίνας στην Αίγινα
Ι. Μονή Αγ. Αικατερίνας στην Αίγινα
Ιερό Γυναικείο Ησυχαστήριο Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής
.
Γράφει ο Σαράντος Ι. Καργάκος
Την ώρα αυτή, όπου οι νάνοι πολιτικοί μας απεργάζονται την νέα ατιμωτική λύση για την σκοπιανή εμπλοκή, εγώ, ένας ταπεινός εργάτης του πνεύματος, αισθάνομαι την ανάγκη να υψώσω για ακόμα μία φορά την φωνή μου και να καλέσω τον ελληνικό λαό, του εσωτερικού και του εξωτερικού, να προτάξει ένα καινούργιο «ΟΧΙ» στην ιταμή λύση-διάλυση που μας επιβάλλουν οι ισχυροί παράγοντες -προστάτες των Σκοπιανών-, δηλαδή να εκχωρήσουμε αντί πινακίου φακής το όνομα της Μακεδονίας στο τιτοϊκό μόρφωμα, γέννημα των κομιτατζήδων, εναντίον των οποίων η μικρή κάποτε Ελλάδα πολέμησε με τα εκλεκτότερα παιδιά της.
Θα είναι θλιβερό για ακόμα μία φορά το «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ» να ακουστεί από τα χείλη των Σκοπιανών, ενώ από τα χείλη κάποιων δικών μας, δήθεν ρεαλιστών, να ακούγεται σαν δικαιολογητική απολογία το ψευδολόγημα: «Λύσαμε τον Γόρδιο Δεσμό»! Ο Γόρδιος Δεσμός δεν λύθηκε – κόπηκε. Κι αυτό που κόψαμε εμείς είναι για ακόμα μία φορά ο λαιμός μας!
Όπως φαίνεται, για να χρησιμοποιήσω μια φράση του τωρινού μοιραίου πρωθυπουργού μας, το νταούλι και τον ζουρνά τα χτυπούν οι Σκοπιανοί για να χορεύουν στο ταψί τώρα οι Ελληνες!
Η παρούσα κυβέρνηση -αλλά και κάθε ελληνική κυβέρνηση- δεν έχει δικαίωμα να εκχωρήσει αυτό που δεν της ανήκει. Το «γιατί» το έχει εξηγήσει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος με την ηρωική απάντηση που έδωσε στον σουλτάνο, όταν αυτός, αντί πλούσιων ανταλλαγμάτων, του πρότεινε να παραδώσει την Βασιλεύουσα:
«Το δε την Πόλιν σοι δούναι ουκ εμού εστίν ούτε άλλου των κοτοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν εν ταύτη και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Το να παραδώσουμε, λοιπόν, το όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς δεν είναι υπόθεση της παρούσας Βουλής, ούτε καν του σημερινού ελληνικού λαού. Έχουν δικαίωμα λόγου και οι απέθαντοι νεκροί μας. Κάθε γωνιά της Μακεδονίας είναι σπαρμένη από ελληνικά κόκαλα. Τα κόκαλα αυτά ρωτήθηκαν; Τι λόγο θα δώσουμε σ’ αυτά, τα κόκαλα τα ιερά, και στους αγέννητους που θα μας διαδεχθούν;
Από το θέρος του 1964, όπου εξεπλήρωσα τις στρατιωτικές υποχρεώσεις μου στα ελληνοσκοπιανά σύνορα και γνώρισα το υπάρχον πρόβλημα, πάντα προειδοποιούσα τους πολιτικούς και πνευματικούς ταγούς μας για το αγκάθι των Σκοπίων, όπως επέγραψα το τελευταίο μου βιβλίο.
Για ακόμα μία φορά προειδοποιώ: Πάσα εκχώρηση, υπό οιονδήποτε λεκτικό φερετζέ (π.χ. Severna ή Nova), του ονόματος της Μακεδονίας θα έχει θλιβερές συνέπειες -και μάλιστα σύντομα- για εμάς τους Έλληνες ως λαό και για το μέλλον της Ελλάδας. Θα αποδειχθούμε ανάξιοι απόγονοι μεγάλων προγόνων, θα γίνουμε ένα ιστορικό φάντασμα, θα καταντήσουμε «των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι», όπως λέει ο Παλαμάς. Και όχι μόνον αυτός.
Σε διάστημα μικρότερο της μιας γενιάς θα τεθεί ζήτημα αυτονομίας όλου του μακεδονικού χώρου. Και θα είναι θλιβερό τα σύνορα της Ελλάδας να επανέλθουν στα βουνά της Μελούνας. Θα είναι θλιβερό να αποδεχθούμε σαν μακεδονική γλώσσα μια σλαβική γλωσσική απόφυση, ενώ οι ξένοι θα θεωρούν τους κ. Ζάεφ και Ντιμιτρόφ απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου!
Ευτυχώς όμως ο ελληνικός λαός, παρά την υπνοθεραπεία στην οποία υποβάλλεται, αρχίζει να ξυπνά και να υψώνει αναχώματα. Κάθε συλλαλητήριο γίνεται ταμπούρι για την προάσπιση του ονόματος της Μακεδονίας. Με μια μυριόστομη κραυγή, ο ελληνικός κόσμος του εσωτερικού και του εξωτερικού θα αρχίσει να αναφωνεί:
«Όχι καινούργιο σταύρωμα στην δόλια πατρίδα».
Οι κυβερνώντες και οι πάτρωνές του πρέπει να το νοιώσουν και να το γράψουν βαθιά μεσ’ στην ψυχή τους ότι σε τούτα τα άγια χώματα δεν χαμηλώνει ο Όλυμπος, δεν χαμηλώνουν η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια της πατρίδας. Δεν δίνουμε το όνομα της Μακεδονίας για να μας μείνει το… erga omnes!
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
.
Γράφει η Κατερίνα Χατζηθεοδώρου
Διάβασα μόλις σε μεγάλο ειδησεογραφικό site άρθρο με τον εξής τίτλο: “Η Ελλάδα αναγνωρίζει τα Σκόπια ως «Βόρεια Μακεδονία» στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ – Νομικά μη αναστρέψιμη η εξέλιξη…” Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μεγαλύτερης παγίδας που έστησε το δίδυμο Τσίπρα-Κοτζιά στον ελληνικό λαό. Καθαρός, ατόφιος, ολόγυμνος δόλος εναντίον του Ελληνισμού.
Η συμφωνία Κοτζιά-Δημητρόφ (ας μην της προσδίδουμε το ιερό όνομα των Πρεσπών), μια συμφωνία ανεπικύρωτη τόσον από τον ένα συμβαλλόμενο όσον και από τον άλλο, μια συμφωνία, που ακόμα και αν κυρωθεί εκατέρωθεν, επειδή παραβιάζει θεμελιώδη άρθρα του Ελληνικού Συντάγματος ώστε να το καθιστά ένα κουρέλι, αλλά και άρθρα του ελληνικού και διεθνούς Δικαίου, κυρίως αυτά που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα του Έλληνα πολίτη, είναι βέβαιο ότι θα ακυρωθεί σε ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο, είτε το ΣτΕ είτε Διεθνές, μια συμφωνία που από τη μεριά της Ελλάδος υπεγράφη από έναν μη εκλεγμένο Υπουργό μιας Κυβέρνησης που αυτή τη στιγμή αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 10% των γηγενών Ελλήνων ψηφοφόρων, αυτή η συμφωνία περιέχει έναν όρο από εκείνους για τους οποίος ο σεβαστός κ. Γ. Κασιμάτης λέει: “αυτόν τον όρο ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο δεν τον υπογράφεις” – εκτός αν είσαι προδότης!
Δεσμεύει ο όρος αυτός την Ελλάδα, την παρούσα κοινοβουλευτική “αντιπροσωπεία”, την μελλοντική κοινοβουλευτική “αντιπροσωπεία” αν τυχόν μεσολαβήσουν εκλογές, να κυρώσει την εν λόγω συμφωνία και ολόκληρο τον ελληνικό λαό να την αποδεχτεί ως τετελεσμένο, μπρος στο οποίο κάθε αντίσταση είναι περιττή.
Είναι ο όρος του άρθρου 2 παρ.1 που προβλέπει την άρση της αρνησικυρίας (του VETO) άμα τη υπογραφή της συμφωνίας από τους ΥΠ.ΕΞ. των δύο χωρών, την κύρωση από τη Βουλή και την υπογραφή της από τον Πρόεδρο των Σκοπίων.
Συγκεκριμένα το άρθρο 2 παρ.1 της συμφωνίας Κοτζιά-Δημητρόφ γράφει τα εξής: Το Πρώτο Μέρος συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην υποψηφιότητα ή την ένταξη του Δεύτερου Μέρους υπό το όνομα και τις ορολογίες του άρθρου 1 (3) της παρούσας Συμφωνίας σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς και θεσμούς, όπου το Πρώτο Μέρος είναι μέλος.
Ένας καθαρός δόλος, μια πισώπλατη μαχαιριά στη Ιστορία και τα συμφέροντα του Ελληνισμού. Οδηγεί σιδηροδέσμιο το λαό να αποδεχτεί μια επαίσχυντη συμφωνία, δημιουργώντας τετελεσμένα πριν καν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες κύρωσης της.
Και τώρα πρέπει να τρέξουμε όλοι όσοι αισθανόμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ, πριν η πΓΔΜ αρχίσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, με το όνομα “Βόρεια Μακεδονία”. Επειδή αν αρχίσουν και δεν κυρωθεί ή ακυρωθεί η συμφωνία, πώς είναι δυνατόν να απαιτηθεί από το ΝΑΤΟ να διακόψει τις ενταξιακές ή να αλλάξει το Όνομα; (!)
Κάνω έκκληση στις Παμμακεδονικές Ενώσεις να στείλουν εξώδικη πρόσκληση-ειδοποίηση στον ΓΓ του ΝΑΤΟ, καλώντας τον να συμμορφωθεί προς το έγγραφο αλλά και άγραφο ( ηθικό) Δίκαιο που επιτάσσει ότι μία συμφωνία δεν μπορεί να παράγει έννομα και εξαιρετικά δυσμενή τετελεσμένα για τον ένα εκ των συμβαλλομένων, πριν αυτή καταστεί οριστικά έγκυρη. Και μια ανάλογη στα Σκόπια. Ακόμα και αν το ΝΑΤΟ δεν υπακούσει, η εξώδικη αυτή πρόσκληση θα είναι εξαιρετικά χρήσιμη σε μελλοντικό Διεθνές Δικαστήριο είτε προσφύγουμε εμείς είτε οι Σκοπιανοί, αν (γένοιτο!) τους “χαλάσουμε” τη συμφωνία Κοτζιά-Δημητρόφ, με την οποία “τα πήραν όλα και έφυγαν…” Αλλά εμείς θα τους κυνηγάμε μέχρι να πάρουμε πίσω όλα τα κλοπιμαία!
Το εξώδικο αυτό θα πρέπει να κοινοποιηθεί στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, κ. Ντόναλντ Τραμπ, συνοδευόμενο από κατάλληλη επιστολή. Όχι μόνον επαίνους από τον κ. Τραμπ ότι είμαστε από τις συνεπέστερες χώρες στις οικονομικές μας υποχρεώσεις προς το ΝΑΤΟ. Απαιτούμε και βοήθεια! (Δεν εκκλιπαρούμε, απαιτούμε! Ας το μάθουμε επί τέλους, ιδιαίτερα όταν όλο το δίκιο είναι με το μέρος μας).
Ως Ελληνίδα πολίτης κάνω έκκληση στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας να σταματήσει αυτό το έγκλημα εναντίον του Ελληνισμού. Στο χέρι του είναι! Τόσον τα άρθρα 30 (ο ίδιος εγγυητής και ρυθμιστής του Πολιτεύματος και Προστάτης της χώρας!), 35 και 36 του Συντάγματος τα οποίο παραβιάστηκαν. Όσον και η παραίτηση του, προκειμένου του εξευτελισμού και Θεσμού και προσώπου.
Η παράγραφος 2 του άρθρου 36 παρ.2 σε συνδυασμό με το άρθρο 35 παρ.1 απαιτεί τρία πράγματα για την έγκυρη σύναψη μιας διεθνούς συνθήκης:
1. Πράξη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
2. Προσυπογραφή από τον υπουργό των Εξωτερικών και
3. Συγκατάθεση της Βουλής στην ούτω υπογραφείσα συνθήκη.
Τα στοιχεία αυτά δόθηκαν από (πιο κάτω αναφερόμενους) εξέχοντες Νομικούς σε εκδήλωση στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ που διοργάνωνε ο φορέας “Ανένδοτος Αγώνας για την Μακεδονία” με θέμα: “Ακυρότητα της Συνθήκης των Πρεσπών”. Επιμένω να μην την ονομάζουμε Συνθήκη των Πρεσπών, αλλά συνθήκη Κοτζιά-Δημητρόφ, (και με μικρό σ) χαμηλώνοντας κατά πολύ το κύρος της. Όλα έχουν τους συμβολισμούς τους και όλα λειτουργούν θετικά ή αρνητικά μέσα στο υποσυνείδητο των Ελλήνων…
Κάνω έκκληση στους ανώτερους Δικαστές να μελετήσουν το Σύνταγμα και τον Ποινικό Κώδικα και να απευθύνουν την “έσχατη” κατηγορία, κατά τα υπ’ αυτών προβλεπόμενα.
Κάνω έκκληση σε έγκριτους Συνταγματολόγους και Νομικούς της χώρας, εν συνδυασμώ, να συναποφασίσουν τον καταλληλότερο τρόπο έννομης αντίδρασης. Ήδη ο κ. Γ. Κασιμάτης και οι κ.κ. Π. Χασάπης, Αρ. Νούκα και Αν. Καραιϊνδρος μελετούν εξαντλητικά το θέμα και τα πρώτα αποτελέσματα προαναφέρθηκαν. Ως Ελληνίδα τους ευχαριστώ εκ βαθέων.
Κάνω έκκληση στους οργανωτές των συλλαλητηρίων να οργανώσουν άμεσα το τρίτο και μέγιστο στο Σύνταγμα. Το πιο καίριο και το πιο αποφασιστικό από όλα.
Η υπογραφή ενός και μόνον Υπουργού, και μάλιστα μη εκλεγμένου που δεν έχει δώσει δείγματα ούτε ιδιαίτερης ευφυίας, ούτε γνώσης της Ιστορίας και της ψυχοσύνθεσης του ελληνικού λαού, ούτε διάθεσης να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του, δεν μπορεί να δεσμεύει το παρόν και το μέλλον του. Και να διαγράφει, με τη μονοκοντυλιά της “ασήμαντης τζίφρας” του, το Ιστορικό παρελθόν ολόκληρου του Ελληνισμού.
Δες το Όλον
– ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ ΣΤΙΣ 20:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗ
– ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ – ΕΔΕΣΣΑ – 7 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ.
– ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ – ΚΟΖΑΝΗ – 8 ΜΜ – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ – ΚΑΛΟΥΝ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ
– ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ – ΚΟΡΙΝΘΟΣ – ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙΑ ΣΤΙΣ 8 ΤΟ ΒΡΑΔΥ
– ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ – ΛΑΡΙΣΑ – 5Η ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΣΚΕΠΑΣΤΗ ΑΓΟΡΑ ΝΕΑΠΟΛΗΣ 8ΜΜ
– ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ – ΑΓΩΝΣΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ
ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ – ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ – ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΙΣ 7 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
– ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΩΡΑ 19.30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ,ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΦΑΡΟ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ
– ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ «ΧΑΝΙΑ -ΠΑΡΩΝ» ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΙΣ 19:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ ΧΑΝΙΑ
– ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ – ΠΑΝΒΟΙΩΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΘΗΒΑ – ΚΕΝΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΘΗΒΑΣ ΣΤΙΣ 7: 30 ΜΜ
– ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΙΣ 19:30 ΣΤΗΝ ΒΕΡΓΙΝΑ ΣΤΟΥΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ
Προς τον Εξοχότατο Πρόεδρον της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Εξοχότατε και σεβαστέ κε Πρόεδρε,
ως διατελέσας πρόεδρος του Αρείου Πάγου, του αρχαιότερου οργανωμένου δικαστηρίου ολόκληρης της Ευρώπης, ως Ελληνας δικαστής με υπερτεσσαρακονταετή υπηρεσία και συνακολουθούσα με την από αυτήν πείρα, αλλά και ως απλός Έλληνας πολίτης με πλήρη συναίσθηση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών μου, απευθύνομαι τούτη την κρίσιμη ώρα, κατά την οποίαν διέρχεται άμεσον κίνδυνον η ίδια η εθνική μας υπόσταση λόγω της διαφαινομένης ενδοτικής στάσης της Ελληνικής Κυβέρνησης στην επίλυση του προβλήματος της ονοματοδοσίας του κρατιδίου των Σκοπίων το οποίο σφετερίζεται προκλητικότατα και εξοφθάλμως ανιστόρητα το όνομα Μακεδονία, προς την εξοχότητά σας και τολμώ να σας παρακαλέσω και ως παλαιός σας γνώριμος και περιστασιακός συνεργάτης σας, όταν εσείς κατά την δική μου θητεία στον Άρειο Πάγο ήσασταν υπουργός Δημοσίας διοίκησης, περιβαλλόμενοι τότε αμοιβαίως με ιδιαίτερη εκτίμηση, όχι μόνο λόγω των αξιωμάτων μας αλλά κυρίως λόγω των εντίμων και ειλικρινών προσωπικοτήτων μας για τα εξής :
Εξοχότατε κε Πρόεδρε,
διερχόμεθα κρισιμότατες εθνικές στιγμές κατά τις οποίες διακυβεύεται η ίδια η εθνική μας υπόσταση. Όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να παραχωρήσει το όνομα Μακεδονία με ή χωρίς προσδιορισμούς στο γειτονικό κρατίδιο.
Η Ελληνική Κυβέρνηση φαίνεται πως συμφωνεί με την λύση αυτή του προβλήματος. Αυτό εάν παρ’ ελπίδα συμβεί θα είναι ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ η οποία μπορεί να μην εμπίπτει στη νομοτυπική μορφή του γνωστού εγκλήματος που προβλέπει ο ποινικός κώδικας πλήν όμως εμπίπτει εξ ολοκλήρου στην Εθνική και Ηθική υπόσταση της επαίσχυντης και αξιοκατάκριτης αυτής Εθνικοπροδοτικής πράξης.
Ο μόνος που θα μπορούσε να αποτρέψει το επερχόμενο αυτό Εθνικό κακό είστε εσείς Εξοχότατε κε Πρόεδρε.
Με ποιόν τρόπο θα κάνετε τούτο το γνωρίζετε εσείς καλύτερα από εμένα.
Θα ήταν δε αναίδεια εκ μέρους μου να σας υποδείκνυε η ελαχιστότητά μου τον τρόπο.
Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω δίχως να παρεξηγηθώ εκ μέρους σας είναι να σας υπενθυμίσω το άρθρο 44 παρ. 2 του Συντάγματος το οποίο ορίζει ότι:
O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα Εθνικά θέματα. Ομιλώ ώς δικαστής πρός καθηγητή του Δημοσίου Δικαίου και ερωτώ κε Πρόεδρε.
Κρισιμότερο Εθνικό Θέμα από αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα υπάρχει;
Ζητήστε να γίνει δημοψήφισμα για το τεράστιο αυτό και κρισιμότατο εθνικό ζήτημα και άν η Κυβέρνηση αρνηθεί, ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ κε Πρόεδρε. Θα προσφέρετε έτσι την μεγαλύτερη υπηρεσία στο Έθνος και την Πατρίδα. Φανείτε αντάξιος των Μεγάλων Ανδρών του Γένους μας και του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και τέλος ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Σας ευχαριστώ, με ιδιαίτερη εκτίμηση
Βασίλειος Νικόπουλος πρόεδρος Αρείου Πάγου εν τιμή.
Πηγή Enoplos.gr
Έντυπο «Κυριακή»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤA TEYXH TOY ΠΕΡΙΟΔΙΚOY ΜΑΣ ONLINE
Έντυπο «Ορθόδοξα Μηνύματα»
Τά χαρακτηριστικά τοῦ ἀναστημένου ἀνθρώπου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.
Ιερομονάχος π. Σάββας Αγιορείτης «Μετάνοια-Ἐξομολόγηση» σε ΒIΝΤΕΟ
Ομιλίες του Ιερομονάχου π. Σάββα Αγιορείτη σε ΒIΝΤΕΟ κ MP3
«ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ»
Oμιλία του Kαθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, π. Μάξιμου
ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ
Ἁγιορείτικες μορφές – ἀφιερώματα
π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ – Ειδικό Αφιέρωμα Bίντεο του Συλλόγου
Αυγουστίνος Καντιώτης – Ειδικό Αφιέρωμα Βίντεο του Συλλόγου
Οι Τρείς Ιεράρχες για τις δύσκολες μέρες μας
Άγιος Σέργιος του Ράντονεζ HD
Μέγας Αθανάσιος -Βιντεο-παρουσίαση με τον επισκ. Αυγουστίνο ομιλητή
